34909

■    nic przerywało zasiedzenia wniesienie powództwa windykacyjncgo przez właściciela ani śmierć posiadacza, którego dziedzic kontynuował bieg zasiedzenia

o tempus (czas posiadania)

■    początkowo bardzo krótki: rok / dwa lata

■    po reskrypcie cesarskim w końcu 11 w.:

•    longi tempores praescripto

o 10 lat na zasiedzenie nieruchomości, jeśli zbywca i nabywca mieszkali w tej samej gminie o 20 lat jeśli w różnych

■    Justynian:

•    longissimi temporis praescripto

o 30 lub nawet 40 lat o nie musiał istnieć słuszny tytuł o dopuszczalne nawet wobec rzeczy skradzionych

Nabycie pierwotne

■    prawo nie jest przelewane z osoby na osobę w drodze sukcesji, lecz powstaje samodzielnie u nabywcy

■    sposoby nabycia wywodzą się z naturalis ratio (przyrodzony rozsądek), leżącego u podstaw ius gentium (prawa ludów)

■    zasada nemo plus iuris nie ograniczała przypadków nabycia pierwotnego

■    sposoby nabycia:

o occupatio (zawłaszczenie)

■    dotyczyło rzeczy bezpańskich (res nullius) nawet, jeśli były zdobyte na cudzym gruncie

•    dzikie zwierzęta

•    ptaki

•    ryby

•    rzecz porzucona przez właściciela z zamiarem wyzbycia się własności

o jeśli nabywający nie wiedział, kto był właścicielem, musiał rzecz zasiedzieć

o błędne uznanie rzeczy za porzuconą nie wystarczyło do zasiedzenia

o znalezienie skarbu

■    od czasów Hadriana skarb przypadał po połowie znalazcy i właścicielowi gruntu

■    kompromis między opiniami:

•    Prokulian przyznających własność właścicielowi gruntu, na którym znajdował się skarb (zasada akcesji)

•    Sabinian przyznających własność znalazcy (zasada okupacji) o nabycie owoców przez separację

■    owoce, które stawały się odrębnymi rzeczami przez odłączenie ich od rzeczy macierzystej przypadały właścicielowi, a przed nim:

•    cmifitcuta