28808

elementarna jednostka stylu - funkcjonalny styl gatunkowy zinterpretowany w myśl

określonego systemu wartości. Styl jako zjawisko powtarzalne, stanowiące indeksalny

znak określonych wartości, charakteryzujących daną grupę ludzi;

styl komunikatu PAP - wyklucza powstawanie rymów, rytmiczności, słownictwo

ogólnie zrozumiałe, pozbawione wyrażeń obrazowych, brak wyrażeń oceniających,

klisze składniowe i frazeologiczne, brak zaimków I i II osoby;

dla stylu - ważny jest problem wyboru;

-    są wybory synonimiczne pod względem stylistycznym;

nie ma wypowiedzi, której nie można przypisać charakterystyki stylistycznej; wybory stylistyczne są realizowane na wszystkich piętrach organizacji wypowiedzi.

Stylizacja;

pojęcie może być rozszerzone na wszystkie struktury znakowe;

zakłada ismienie struktury, która jest semiotyczna;

jeśli tekst jest zorganizowany tak, by być znakiem jakiegoś typu tekstów;

s. 363 kiedy mamy do czynienia z tekstem, który jest tak zorganizowany, by być

znakiem określonego spetiyfikowanego stylu;

znak ikoniczny stylu (znak ikoniczny stylu nie jest dosłownym powtórzeniem wypowiedzi najbardziej charakterystycznej, a jest wyborem cech, które chcemy uznać za charakterystyczne);

zakłada, że styl (podstawa stylizacji) został zrozumiany jako znak pewnych postaw;

-    czasem - w odniesieniu do wszelkiego wprowadzenia społecznie / chronologicznie nacechowanego słownictwa do języka postaci literackich;

-    stylizacja nie jest czymś, co czytelnik narzuca tekstowi;

nie wskazuje na rzeczywistość, o której mówi, wskazuje na strukturę znakową jako strukturę znakową;

odczytanie wypowiedzi jako stylizacji to odczytanie intencji autorskiej lub intencji postaci;

style charakteryzują wszelkie zachowania ludzkie, stylizacja - tylko dla sztuki; według Bachtina - stylizacja zakłada, że zabiegi stylistyczne miały kiedyś bezpośredni sens (jako styl). Stylizacja zmusza przedmiotowy zamysł cudzy do służenia nowym zamysłom;

ważna dla poematu heroikomicznego, sielanki, gawędy. Poemat heroikomiczny świadomie imituje styl epicki, klasyczną strukturę i heroiczną akcję dla celów kompromitacji. Sielanka - dwupoziomowa rama, w której narrator wprowadza właściwą sielankę. Gawęda - świat deformowany w skali ocen i widzenia narratora. Ale te 3 typy łączą się intencją metajęzykową ze stylizacją, ale semantyczne zamierzenie jest za każdym razem inne.

Stylistyka

-    w XX wieku stylistyka językowa i literacka;

u Ch. Bally’ego - stylistyka zajmuje się środkami służącymi wyrazowi emocjonalnego życia człowieka. Ma uzupełnić gramatykę środkami realizującymi funkcję emocjonalną języka; bada język w przekroju synchronicznym;

pojęcie automatyzacji i aktualizacji określonego wyrażenia - wyrażenie jest zautomatyzowane, gdy jest zgodne z normą stylistyczną, gdy jest zwykłe dla wypowiedzi. Jest zaktualizowane, kiedy jest niezwykłe; w stylistyce Winogradów uwydatnia rolę podstawowych form kompozycyjnych języka.

2