gdzie:
AYd oznacza potencjalny przyrost dochodu wynikający z rosnącego - odpowiednio do zwiększanych mocy wytwórczych - popytu.
Al - przyrost wydatków inwestycyjny cli,
— - odwrotność krańcowej skłonności do oszczędzania, która jest stała z założenia. a
Podstawą dla formuły Domara jest przyrost dochodu uzyskany w wyniku stworzenia nowych zdolności wytwórczych w gospodarce, które zależą od wielkości wydatkowanych nakładów inwestycyjnych oraz od ich efektywności wyrażonej stosunkiem przyrostu dochodu
narodowego AY do wielkości nakładów inwestycyjnych I, czyli od stosunku . Wynika stąd, że przyrost dochodu wyniesie:
AY = I
Można zatem zauważyć, że efektywność inwestycji u Domara jest de facto odwrotnością krańcowego współczynnika kapitału oznaczonego w formule Harroda przez C = .
Mimo, iż obaj ekonomiści opracowując model wzrostu wyszli od teorii Keynes’a, to Harrod badał wpływ przyrostu dochodu narodowego na wzrost inwestycji, a Doniar - wpływ zwiększenia nakładów na inwestycje na moce produkcyjne gospodarki w przyszłości.
Kolejnym modelem wzrostu gospodarczego jest model Roberta Solowa. W modelu tym wielkość podaży i popytu dóbr i usług stanowi kluczowy element, ponieważ podaż wyznaczają rozmiary produkcji wytworzonej w danym czasie, a popyt decyduje o podziale tej produkcji na elementy ostatecznego przeznaczenia. Podaż dóbr w modelu Solowa jest wyznaczona przez wielkość zastosowanego kapitału i nakładu pracy:
gdzie:
Y - oznacza produkcję i dochód,
F - stały współczynnik,
K - wielkość zastosowanego kapitału w postaci maszyn, urządzeń teclinicznych i iimycli środków wytwarzania,
L - wielkość nakładów pracy (zastosowanej siły roboczej).
W modelu Sołowa. zastosowfana wielkość kapitału podlega zmianom z dwóch głównych powodów:
1. inwestycje powiększają ogólną wielkość kapitału,
2. pewna część starego kapitału ulega zużyciu co powoduje obniżenie zasobu.
Wzrost zastosowanego kapitału stanowi różnicę między inwestycjami W modelu Solowa pierwszym czynnikiem wpływającym na wzrost produkcji jest zwiększanie się zasobu zastosowanego kapitału, co dokonuje się przez inwestycje, których skala musi przewyższać wielkość zużycia kapitału.
Drugim czynnikiem wpływającym na wzrost produkcji jest przyrost ludności. W miarę zwiększania się liczby ludności w danym kraju rośnie także liczba potencjalnych pracowiiików i jeśli wszyscy oni uzyskają pracę, to wpłynie to na zwiększenie się rozmiarów produkcji. W wypadku, gdy przyrost ludności jest niewielki i nie pozwala na utworzenie