35809

Interglacjał prasnycki.

II    zlodowacenie Sanu (południowo-polskie) - dwudzielne, max. zasięg ze wszystkich zlodowaceń, maż w drugim nasunięciu, kiedy wypełnia się depresja środkowopolska. lądolód dotarł do pasa wyżyn i gór. ale podzialił się na kilka części (lobów), które opłynęły wyżyny i góry (np. Świętokrzyskie), potem połączył się znowu i podlazł pod Karpaty (max 420m), a w Sudetach do ok 600m, wlazł w kotliny. Jura Krakowsko -Częstochowska była nunatakiem wklęsłym (obszar centralny) - nie ma śladu egzaracji lodowcowej, akumulacji lądolodu.

-    formy rzeźby - w kotlinach podkarpackich, na przedpolu Sudetów, zmiany sieci rzecznej w Kotlinie Sandomierskiej (pierwsza pradolina, słabo zaznaczona, odprowadzająca wody na wschód), szczątkowe moreny czołowe (na płaskowyżu Tarnowskim. Kolbuszowskim), szczątkowo zachowały się piaski kemowe i szczątki kemów. W Sudetach - dużo form typu kemowego. terasy kemowe, stopnie kemowe, zmiany hydrograficzne na przedpolu sudeckim (wcześniej rzeki płynęły na północ, a po nadejściu lądolodu pozostały moreny, na to nałożyły się osady rzeczne i Nysa popłynęła na wschód, a po ustąpieniu lądolodu Nysa wróciła do swojego pierwotnego kierunku).

Interglacjał ferdy nandowski

III    zlodowacenie Wilgi - niewiele wiadomo o nim. znaleziono na polesiu, we wschodniej części Polski, zasięg jeszcze nieustalony, żadnych ważniejszych form.

Interglacjał

IV    zlodowacenie Odry - niewielkie wątpliwości o zasięg w Sudetach (czy lądolód wlazł w Kotlinę Kłodzką, czy nie), a dalej już ustalony zasięg: daleko w obszar wyżyny Śląskiej, część jury wieluńskiej (do Widawki), Góry Świętokrzyskie (w dolinach), odcinek przełomowy Wisły, płasko lob na południe od Chełma we wschodniej części województwa Lubelskiego.

-    formy rzeźby - w Sudetach bardzo dużo teras kemowych. kemy również w obrębie wyżyny Krakowsko- Częstochowskiej, północne skłony gór Świętokrzyskich, utwory morenowe mają bardzo dużo materiałów podłoża, silna działalność egzaracyjna, ponowna zmiana rzek w Sudetach na wschód, tym razem Nysa Kłodzka nie wróciła w dolinę Oławy, ale wcięła się w swoje wcześniejsze osady i łupki rygla kamienieckiego (przełom epigenetyczny) i utrwaliła swój bieg.

Zlodowacenie Warty (drugi stadiał. zlodowacenie dwudzielne) - miał mniejszy zasięg, powstał nowy kierunek odpływu na zachód np.: pradolina Wrocławsko-Magdeburska), wyraźne ciągi moren akumulacyjnych (we wschodniej Polsce) oraz moren czołowych (w części zachodniej) i spiętrzonych, gdzie występują silne zaburzenia glacitektoniczne (tłumaczenia różne: duże tarcie o podłoże), specyficzne podłoże podczwartorzędowe: liczne doliny rzeczne i wyższe tereny między nimi.

Interstadiał bugo-narwi - wody odprowadzane w kierunku zachodnim, powstał warszawski węzeł hydrograficzny.