35947

Węgrzech kolonie St. Gilles. Większość badaczy jego przybycie datuje na wiek XD.

-polscy protektorzy autora: w ks. I autor zwraca się do ówczesnego episkopatu oraz kanclerza książęcego Michała, chcąc w ten sposób zjednać sobie przychylność u dostojników duchownych. Biskupi byli pośrednikiem miedzy jego dziełem a księciem (nieznającym łaciny), co było w tamtejszych czasach zwyczajem.

Na bliższe więzy łączące autora z biskupem Pawłem skazuje przedmowa do ks. II (kierowana Tylkom do bis. i kanclerza)

Zmiana następuje w przedmowie III, która kierowana jest kapelanom książęcym. ( czyli, niewątpliwie do członków kancelarii książęcej), których stara się przekonać do swojego dzieła.

-kronikarz w kancelarii książęcej: autor kroniki najprawdopodobniej obracał się w kręgu kancelarii książęcej, co umożliwiało mu dostęp do informacji (członkowie kancelarii byli często blisko powiązani z polityką, cechowali się znajomością pióra oraz z ich rąk często wychodziły dzieła historyczne), dokumentów objaśniających odległa historie.

Najprawdopodobniej nie należał on jednak do grona członków kancelarii, gdyż napisał on (przedmowa do ks. ni), iż podjął się napisania Kroniki by nie stracić wprawy w „lukrowaniu "(układaniu listów i dokumentów), z czym owa praca się przecież łączyła.

-czy kronika powstała w Krakowie?: domysły jakoby Kronika powstała w klasztorze benedyktyńskim w Lubiniu, została odrzucona ze względu na to. iż kancelaria książęca tam nie rezydowała, lecz wędrował z księciem. Główna jej siedziba znajdowało się jednak w Krakowie, co jednak nie miało żadnego wpływu na twórczość Galla.

-dorobek pisarski kronikarza: najprawdopodobniej Kronika powstałą na zamówieiue. motywem je spisania była nadzieja otrzymania nagrody materialnej (wstęp do ks. I i III). Zarówno ten fakt jak i wprawa literacka piszącego, nasuwa pytanie czy owo zamówieiue było poparte dowodami biegłości w tego rodzaju pisarstwie, czyli czy autor miał za sobą dorobek literacki.

Brak informacji na temat osoby, jaką jest autor Kroniki wyraźnie wskazuje na to. iż nie cieszył się on u nas dużym uznaniem. Zakończenie księgi III daje domyślenia, iż po 1113 roku dzieło nie było kontynuowane. We wstępie do owej księgi Gall wspomina o nieprzychylności kapelanów książęcych i nie może liczyć na opiekę protektorów bis. Pawła i kanclerza Michała. Być może już wtedy nie żyli.

zamierzenia kronikarza: głównym celem autora było opisanie dziejów Bolesława Krzywoustego, ale i nakreślenie historii jego ojczyzny. Tylko księga I poświęcona jest przodkom Bolesława (1251at, a nawet 250 z uwzględnieniem pokolenia piastowskiego w rozdziale 3). Księga II szczegółowo dzieje 23lat (1086-1109), aksięga III tylko 41ata (1109-1113) -analogie obce: autora interesowały przede wszystkim dzieje współczesne .i opisywał on jedynie szczegółu które zwróciły jego uwagę. Sposób, w jaki Gall na końcu I księgi kończy opisywanie przodków Bolesława jest zbliżony do: dziejopisów Ottona biskupa Freising (skracającego dzieje przodków Fryderyka Rudobrodego), oraz „ Dziejów hrabiów Ghisnes” Lamberta Ardre. Ten sposób ujęcia faktów historycznych był jednak często stosowany w średniowieczu.

-krytyka źródła: znajomość zamiarów i chęci, jakimi kierował się autor jest istotna w ocenie wartości źródłowej tekstu. Pomaga nam to zrozumieć znaczenie opisanych szczegółów, oraz zabezpiecza przed wyciąganiem zbyt dalekosiężnych wniosków. Daje nam możliwość wytłumaczeiua również skąd Gall brał informacje, potrzebne do napisania Kroniki.

Kierując teksty przedmów do kapelanów, zyskiwał sobie ich przychylność, co umożliwiało dotarcie dzieła do szerszych kręgów oraz samego księcia (ze względu na język, jakim została oryginalnie spisana Kronika, znajomością łaciny mogło się pochwalić niewielu)