29149

■ Ujęcie systemu w formie organizacji międzynarodowej powstałej na bazie traktatu lub porozumienia

ORGANIZACIA NARODÓW ZIEDNOCZONYCH

Obecnie ONZ liczy 192 członków.

Geneza:

Organizacja Narodów Zjednoczonych jest następczynią Ligi Narodów i przejęła od niej cele i zadania. Powstanie nowej organizacji jest ściśle związane z li wojną światową. Liga Narodów nie spełniła swego zadania i nie uchroniła przed wojną. Zaistniała więc potrzeba stworzenia organizacji    większej

i silniejszej, postrzeganej jako strażnik wolnego świata. Pomysł ten narodził się Już podczas wojny

i był dyskutowany na konferencjach „Wielkiej Trójki" w Teheranie, Jałcie i Poczdamie. Głównym prekursorem powstania ONZ był Roosvelt, zaś nazwa organizacji wzięła się od aliantów, którzy nazywani byli „Narodami Zjednoczonymi".

Ostatecznie kształt działania i zakres obowiązków ONZ ustalono w roku 1944 na spotkaniu przedstawicieli 5 światowych mocarstw - ZSRR, USA, Chin, Francji I Wielkiej Brytanii,

które dziś tworzą Radę Bezpieczeństwa. Rok później zwołano pierwszą konferencję ONZ, w której wzięło udział 50 państw.

26 czerwca 1944 roku w San Francisco 50 państw podpisało Kartę Narodów Zjednoczonych. Karta jest dziś głównym dokumentem, na podstawie którego funkcjonuje cała organizacja.

Celę ONZ:

1.    Utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.

2.    Popieranie i rozwijanie przyjaznych stosunków między państwami.

3.    Harmonizowanie działań państw zmierzających do tych celów.

4.    Organizowanie współpracy międzynarodowej w wielu dziedzinach.

Zasady ONZ:

1.    Suwerenna równośó członków.

2.    Zasada dobrej wiary (szukanie zasad i mechanizmów na które zgadzają się wszyscy)

3.    Przestrzeganie zobowiązań i umów międzynarodowych.

4.    Pokojowe rozstrzyganie sporów:

•    Dobre usługi (procedura pomocnicza ułatwiająca rokowania, zachęcająca strony, by zaczęły ze sobą rozmawiać. Państwo, które udziela dobrych usług doprowadza strony do stołu obrad, jest pośrednikiem w rozmowach, ale samo nie bierze udziału w rokowaniach)

•    Mediacja (pośrednictwo, ma te same zasady, co dobre usługi, lecz mediator bierze udział w rokowaniach, kieruje nimi i daje propozycję jak załatwić spór, a także może przejąć inicjatywę we własne ręce za zgodą stron.)

•    Komisje badawcze (zwołuje się ja, gdy w rokowaniach między stronami powstaje różnica zdań co do stanu faktycznego. Strony powołują komisję badań w celu wyjaśnienia kwestii spornej, jednak komisja nie czyni wskazówek Jak rozwiązać spór.)

•    Koncyliacja (wszechstronne wyjaśnianie wszystkich okoliczności sporu i pomoc w osiągnięciu porozumienia, pojednawcza - jednym z zadań jest ustalenie stanu faktycznego, opracowuje ona propozycję pokojowego załatwienia sporu. Została zawarta w wielu umowach po II wojnie. Organ koncyliacyjny może oprzeć swoje wnioski na zasadzie słuszności.)