39816

Czynności, które są z przymusu zewnętrznego nie mogą być kwalifikowane moralnie przez brak wolności;

Czyn legalny od czynu moralnego: legalny nakaz z zewnątrz, moralny z wewnątrz.

Przymus jako obowiązek; nakaz robienia tego czego się nie chce ale trzeba;

Każdy czyn ludzki posiada motywy /sfera motywów/ — przekonania subiektywnie determinują czyn.

Czyn prowadzi do skutku /sens wkomponowany, świadomość że zostanie coś osiągnięte: i drugi sens skutku: coś czego nie chcemy a może się pojawić - nieprzemyślane/.

W sferze moralnej nie powinno być tak aby człowiek podejmował czyny ze względu na przewidywane skutki.

/strach przed karą jest niemoralny/.

Człowiek moralny to człowiek, który podejmuje czyn ze względu na motywy /legitymizują etycznie czyny ludzkie/, a nie skutki.

Prawo: /zasada metazasad/ imperatyw kategoryczny /najwyższa zasada moralna/:

Postępuj tak jakbyś chciał, żeby zasada Twojego postępowania staia się prawem powszechnym. /jedno z ujęć imperatywu kategorycznego/

Ta zasada jest założeniem empatycznośd /zasada empatii/ * wczuć się w postępowanie drugiej osoby;

Imperatywy hipotetyczne /zasady słabsze/: zdanie hipotetyczne-zaczyna się od jeżeli tnie narzuca się wartości z góry. daje się warunki co jest potrzebne dla osiągnięcia celu/.

Człowiek w etyce Kanta jest najwyższym dobrem: nigdy nie być środkiem realizacji wartości, np. przyjaźń dla pożytku a nie ze względu na człowieka /człowiek samoistna wartość - nie ma ceny. wartości pieniężnej/;