Machiavelli krytykował chrześcijańską wizję państwa /postulat miłosierdzia nie odnosi się do władcy/: ten który sprawuje władze musi być jednocześnie lisem /przebiegłość/ i lwem /siła i groza/.
Myśli Machiavelliego były odrzucane, traktowano go jako heretyka, zarzucano mu immoralizm IM. był racjonalista/.
Książę stanowi gwarancję ciągłości republiki, jednakże ciągłość ta nie jest możliwa jeśli władca kieruje się wyłącznie moralnością.
Machiavelli odwołuje się do porządku metafizycznego, nie próbuje również tworzyć utopii /uważa się go za realistę politycznego: mówi się. że był twórcą pozytywnej teorii politycznej/.
Machiavelli uderza w całą ówczesną scholastykę.
-* Książę: opisuje w nim praktyczne sposoby rządzenia, na samym początku mówi o księstwie i republice jako dwóch formach organizacji władzy w państwie:
I. Księstwa:
- dziedziczone w obrębie dynastii /opowiada się za taką władzą zwierzchnią: tradycja wymusza aby wszelkie zmiany były wprowadzane rozważne: przekonania ludu. że powinien pojawić się nowy władca, to absurd, błędny sąd • władcy się uczą/.
- nowe. które dopiero powstają;
Mogą znikać i pojawiać w wyniku walk.
Umiejętności cechujące władcę /aby mógł rządzić na swoich włościach i nowych terytoriach/:
-* szczęście nie jest przymiotem władcy - ważniejsze jest jego poświęcenie i ciężka, mozolna praca nad połączeniem terytoriów podbitych.
—►domaga się aby władca rozprawiał się ze swoimi wrogami, w tym musi być bezwzględny - chodzi zarówno o wrogów wewnętrznych jak i zewnętrznych /nie ma państwa w którym nie spiskuje się przeciwko władcy/- władca musi być realistą /musi umieć ocenić to co możliwe od tego co konieczne/. —* powinien zachowywać pozory: prawości, łaskawości, pobożności, mogąc je łamać jeśli zajdzie potrzeba. Jednocześnie musi zabiegać aby poddani go lubili, kochali!
-* domagał się od władców aby podporządkował sobie kościół aby służył jego celom.
-♦ aby zachować umiar i dobrą twarz - pomiędzy nim a ludem władca nie powinien angażować się w użycie siły. /brudną robotę powinien zlecać ministrom/.
-* jeśli władca jest skuteczny to wolno mu czynić to co mieści się w pojęciu dobra państwa /co jest dla władcy świętością, wartością nadrzędną/: cel uświęca środki /zasady moralne nie mogą stanowić dobra państwa/.
-♦ Państwo powinno posiadać silną armię /musi mieć charakter narodowy, nie najemnicy/.
Bodin: