RECEPCJA NORMY PRAWNO MIĘDZYNARODOWEJ PRZEZ PRAWO KRAJOWE POLEGA NA TYM. ŹE Z MOCY TEGO PRAWA: NORMY TE STAJĄ SIĘ NORMĄ PRĄWNOKRAJOWĄ
1. powtórzenie norma krajowa powtarza lub co najmniej uwzględnia treść normy międzynarodowej
2. transformacja:
• transformacja generalna- odbywa się ona na podstawie generalnej normy blankietowej prawa krajowego; norma ta jednorazowo dokonuje recepcji całego zespołu norm prawa międzynarodowego, pochodzących różnych czasów (np. prawo zwyczajowe) lub nawet różnych źródeł (np. .ogólnie uznane reguły prawa narodów").
• transformację szczegółowa, czyli transformację konkretnego traktatu lub konkretnej uchwały organizacji międzynarodowej:
a) organ państwa wyraża zgodę na to. by konkretnie określona norma międzynarodowa (lub normy) stała się normą prawa krajowego; wyrażenie zgody odbywa się z reguły w formie jednego z aktów prawotwórczych
bjelementem drugim jest urzędowa publikacja tekstu aprobowanych norm' prawa międzynarodowego.
Charakterystyczne dla dualizmu.
• odesłanie - prawo krajowe wskazuje organom państwa, iż w konkretnej sytuacji mają one uprawnienie (lub obowiązek) stosowania normy międzynarodowej
• adopcja (świat romański) / inkorporacja (świat angielski)- Nie jest ona zabiegiem prawotwórczym w sferze prawa wewnętrznego i nie- zmienia charakteru norm prawno międzynarodowych. Normy te obowiązują w państwie jako regulacje z zakresu prawa międzynarodowego.
• wykonania lub dopełnienia prawa międzynarodowego w porządku krajowym (Voltzugstheorie). PRAWO MIĘDZYNARODOWE NIE ZOSTAJE PRZEKSZTAŁCONE W PRAWO KRAJOWE I OBOWĄZUJE W PAŃSTWIE JAKO TAKIE, TJ. POCHODZĄCE ZE ŹRÓDŁA MIĘDZYNARODOWEGO
• obowiązywanie prawa międzynarodowego z tzw. mocy własnej (ex proprio vigore): Zwrot tek wskazuje, że dana norma międzynarodowa nie podlega recepcji; prawo krajowe do niej nie odsyła ani jej nie adoptuje (inkorporuje), a jednak obowiązuje ona w porządku wewnątrzpaństwowym. Norma zachowuje tam moc własną, lecz zależy to od prawa krajowego