Przyjęła ona klasowe i ekonomiczne kryteria oceny rzeczywistości społecznej i poszczególni jej przedstawiciele w miarę jednolicie definiowali władzę państwowa, a różnice w ich poglądach miały co najwyżej drugorzędne znaczenie. W państwie realnego socjalizmu suwerenem miały być. przeto klasy i warstwy społeczne (robotnicy, chłopi, rzemieślnicy, inteligencja) z racji roli odgrywanej w procesie produkcji, składające się na zbiorowy podmiot suwerenności - lud pracujący. W. Lenin zmodyfikował te założenia i stwierdził, że należy różnicować siły budujące nową rzeczywistość. Za najlepiej zorganizowaną i najbardziej zaangażowaną uznał klasę robotniczą i sformułował zasadę dyktatury proletariatu. Nie oznaczała ona zmiany podmiotu władzy państwowej, gdyż dyktatura proletariatu miała się opierać na sojuszu z pozostałymi klasami i warstwami należącymi do ludu pracującego.