22518

•    wybór - to wybór decyzji najlepszej ze względu na przyjęte kryteria oceny wariantów decyzyjnych

•    ocenianie - to wartościowanie decyzji podjętych wcześniej

Simon szczególną uwagę zwracał na to, aby Indzie, którzy pełnią kierownicze stanowiska podejmowali decyzje optymalne, a nie decyzje "wystarczająco dobre", gdyż te ostatnie podejmować może przeciętny człowiek. Związane jest to z tzw. zasadą ograniczonej racjonalności. Według Simona racjonalność jest ograniczona ponieważ ludzie przeważnie nie dysponują odpowiednio sprawnymi systemami przewidywania skutków oraz kryteriami oceny podejmowanych decyzji. Dlatego powinno się dążyć do tego, aby większość decyzji podejmowanych w przedsiębiorstwie sprowadzić do decyzji programowych, czyli takich, które spełniają określone kryteria i są podejmowane według ściśle określonej procedury. Jednak, gdy nie ma precedensów i doświadczenia w wyborze kierunku działania podejmuje się decyzje oparte na intuicji i inteligencji człowieka. Są to decyzje nie programowe (przeciwieństwo programowych).

Wkład innych przedstawicieli szkoły systemów społecznych w jej teorię

Dokonania Ch I. Barnarda, H.A. Simona czy J.G. Marcha w omawianej tematyce ostatnimi laty zostały znacznie spopulaiyzowane, szczególnie dzięki tłumaczeniu niektóiych ich dzieł. Nie należy jednak zapominać nazwisk innych wybitnych przedstawicieli tego kierunku: P. Selznick, A.W. Gouldner oraz A. Etzioni.

P. Selznick

W jego dorobku znalazły się przede wszystkim badania dotyczące warunków, które mogłyby zapewnić zgodność celów ogólnych i zadań bieżących organizacji jako całości i jej poszczególnych grup (zarówno w płaszczyźnie formalnej jak i nieformalnej). Zatem należy prawidłowo dobierać kadrę i odpowiednio ją przeszkolić oraz sformalizować procedury.

A.W. Gouldner

Drugi z wymienionych, mniej znanych, przedstawicieli omawianego kierunku najpełniej w swych pracach zastosował podejście systemowe. Zinterpretował on modele systemu racjonalnego i systemu naturalnego jako narzędzia analizy organizacji. Model systemu racjonalnego określa organizację jako "racjonalnie obmyślony środek do osiągnięcia wyraźnie sprecyzowanych celów grupowych", natomiast model systemu naturalnego stanowi, iż "cele systemu są tylko jedną z potrzeb, które organizacja pragnie zaspokoić".

A. Etzioni

Trzeci z nich, natomiast traktuje organizację jako wielki złożony agregat społeczny. W systemach organizacyjnych działają grupy posiadające zarówno cele zbieżne jak i rozbieżne. Dlatego też obok współpracy pojawia się ciągła rywalizacja. Etzioni w swych pracacli krytykuje szkołę stosunków międzyludzkich a zwłaszcza instytucję tzw. demokratycznych narad, na których podejmuje się z góry zaplanowane decyzje w obecności niższego personelu.