41506

Towarzystwo Patriotyczne zawrzało, zaczęły się naciski z jego strony w celu wpisania jego członków do Rady Administracyjnej . 4 grudnia, Rada Administracyjna (3-krotnie zmieniająca już swój skład) została przemianowana na Rząd Tymczasowy (co miało już ewidentnie rewolucyjne brzmienie). Prezesem Rządu został Książę Jerzy Adam Czartoiyski. Zwołano sejm na połowę grudnia. Nowym celem stało się niedopuszczenie do rewolucji typu jakobińskiego, utrzymanie porządku i zapobieżenie anarchii.

ni (29)1

Józef Chłopicki (1771 - 1854)

18 grudnia 1830 roku Rząd Tymaasowy

mianuje naczelnym wodzem Chłopickiego

(doświadczonego oficera). Nie chciał on podlegać Czartoryskiemu, oraz bał się wojny z Rosją i z góty uważał ją za przegraną. Przejął więc pełnię władzy siłą i ogłosił się Dyktatorem powstania. Chciał kompromisu z Rosją (rozciągnięcie ustroju konstynicyjnego na Litwę) podobnie jednak jak Czartoryski i Drucki-Lubecki.

Odrzucił więc całkowicie plany rozbudowy powstania (Chrzanowskiego, Prądzyńskiego), rozwiązał Szkołę Podchorążych (która rozpoczęła powstanie). Hamował całkowicie powstanie grając na czas, by wywalczyć stams quo. Jego największym błędem była jego bierność (albo bijemy się na całego, albo w ogóle), odwoływanie się do obietnic cara, oraz to, że nie zajął póki mógł Litwy, gdzie stacjonował przyjaźnie nastawiony wobec powstania Korpus Litewski (20 tys.), oraz Brześcia, który był węzłem komunikacyjnym i jednym z większych rosyjskich magazynów.

Czartoryski z Chłopickim wyznaczyli instrukcje dla delegacji mającej udać się do cara. Chcieli oni bowiem rozciągnięcia ustroju konstytucyjnego na Litwę, Wołyń i Podole. Do Petersburga udali się Drucki-Lubecki i Jezierski. Nic nie uzyskali, a car przedstawił im swoje rozwiązanie problemu -> interw encja zbrojna. Feldmarszałek rosyjski Hans von Diebitsch (Iwan Dybicz) (Niemiec na usługach Rosji) został mianowany na dowódcę armii, która miała stłumić powstanie.

Chłopicki zaczął obsadzać stanowisko kapitulantami. 21 grudnia rozwiązuje Rząd Tymczasowy i powołuje Radę Najwyższą Narodową (Czartoryski, Ostrowski, Radziwiłł, Dębowski):