41627

3.    Homogenizacja technologiczna, informacyjna, ekologiczna i kulturowa, rozwój kultury konsumeryzmu, macdonaldyzacja świata

4.    Podważenie autonomii (suwerenności) państw przez międzynarodowe instytucje i mechanizmy rynkowe

5.    Konflikty „cywilizacji” (kultura Zachodu kontra Dżjihad), spór o „westemizację” i „amerykanizację” świata

POSTMODERNISTYCZNA WIZJA ŚWIATA

1.    Indeterminizin - nieprzewidywalność i niespójność całości, przypadkowość świata (contingency) zamiast determinizmu

2.    Anarchizm metodologiczny („anything goes”), podważenie ideału wiedzy pewnej, „bliskość do prawdy” i pragmatyzm

2.    Pluralizm i różnorodność, potrzeba tolerancji dla odmienności

3.    Postęp jako proces nieliniowy, ale efekt krzyżujących się trendów

4.    Antylogocentryzm - niewiara w obiektywność tekstu i działanie reguł, sympatia dla hermeneutyki, kontekstowość

5.    Społeczeństwo jako bazar idei, a nie klub gentlemanów

GŁÓWNI PRZEDSTAWICIELE FILOZOFII POSTMODERNISTYCZNEJ

1.    Michael Foucault (modernizm jako utopia)

2.    Jacques Derrida (dekonstrukcja przeciwko logocentryzmowi)

3.    Jean-Francois Lyotard (pluralizm kondycji ponowoczesnej)

4.    Richard Rorty (nowy pragmatyzm)

5.    Zygmunt Bauman (koniec epoki człowieka pielgrzyma, utopia rynku i nauki jako źródło marnotrawstwa)

GŁÓWNE KIERUNKI POSTMODERNISTY CZNEJ FILOZOFII PRAWA*

(* względna odrębność filozofii prawa od filozofii ogólnej)

1.    Krytyczne studia prawnicze (Critical Legał Studies)

2.    Feministyczna teoria prawa

3.    Etniczna (rasowa) teoria prawa

4.    Ekologiczna teoria prawa

5.    Prawo i literatura (Law and Literaturę)

CRITICAL LEGAL STUDIES JAKO PRZY KŁAD: ZAŁOŻENIA

1.    Antyliberalizm, delegitymizacja systemu społecznego - obdarcie ze złudzeń „fałszywej świadomości”, prawo na usługach interesów i konwencji społecznych;

2.    dekonstrukcja - odrzucenie obiektywnego znaczenia tekstu, ustalanie znaczeń to przemoc, narzucanie sensu

3.    formalizm - źródło niesprawiedliwości, konstrukcja prawa podmiotowego ukrywa taką przemoc

4.    odrzucenie mitu racjonalności prawodawcy

5.    pozytywizm i realizm to tylko rodzaje dyskursu, które kształtują prawo, a nie opisują