41920

Para w tych warunkach jest parą nasyconą, a jej ciśnienie nosi nazwę prężności pary nasyconej. Prężność pary nasyconej jest w danej temperaturze różna dla różnych cieczy charakteryzuje ich lotność. Woda jest cieczą nielotną i posiada małą prężność pary nasyconej.

Ze wzrostem temperatury prężność pary nasyconej rośnie, ze względu na występujące w tych warunkach zwiększenie liczby cząsteczek zdolnych do opuszczenia powierzchni cieczy oraz równoczesne zwiększenie energii kinetycznej cząsteczek będących już w stanie pary. Zwiększenie to ma charakter krzywoliniowy i przebiega podobnie dla wszystkich cieczy, tzn. w niskich temperaturach jest niewielkie, a w wyższych znaczne.

Ćwiczenie polega na pomiarze energii elektrycznej potrzebnej do odparowania n moli cieczy w kontrolowanych warunkach. W tym celu wykorzystuje się równanie:

Q =nAH _par

gdzie: AHpa - szukana entalpia parowania Q - dostarczona energia cieplna n - liczba moli cieczy

Q=Ui-1    [J]

Wyraża wielkość energii źródła prądu zamienionego na energię cieplną podczas przepływu o natężeniu i w czasie t przez urządzenie, na którego końcach różnica potencjałów wynosi U.

Po przekształceniu otrzymujemy następujący wzór na entalpię parowania:

AH

par.

2. Obliczenia

Wykonując obliczenia korzystałam z następujących wzorów: - masa kondensatu

m„ = m_k - mip

gdzie: m„ - masa kondensatu (wody)