42580

umysłu innej społeczności. Aby zrozumieć INNEGO należy się do niego zdystansować i spojrzeć na to w optyce jego własnego wyobrażenia jaźni, a nie poprzez empatię.

Przykłady;

NA JAWIE: bieda, depresyjna sceneria, jednak mimo tego duża witalność intelektualna ludności. Opozycja między zewnętrznym a wewnętrznym a z drugiej między wyrafinowanym a pospolitym. Wyrazista koncepcja jaźni, która nie będąc jedynie teorią, była jedyną poprzez, którą Jawajczycy postrzegali siebie nawzajem i siebie samych Zewnętrzne/ wewnętrze to batin/ lair odnoszą się z jednej strony do domeny ludzkich przeżyća z drugiej do obserwowanej rzeczywistości. Batin odnosi się do życia emocjonalnego. Lair odnosi się do zewnętrznej aktywności, mchów, postawy, mowy. Te dwa zbiory to niezależne obszary istnienia, które są odpowiednio i niezależnie od siebie uporządkowane. Ważne, aby w U by tych obszarach być czystym czyli ALUS. W wewnętrznym obszarze jest to możliwe dzięki religii, a w zewnętrznej sferze jaźni osiąga się to poprzez etykietę, poddanie się regułom. Koncepcja podwójnej jaźni, z jednej strony wewnętrznie wyciszony świat uczuć, z drugiej strony świat ukształtowanych zachowań, a każda poszczególna osoba stanowi chwilowy punkt konfrontacji tych dwóch sfer. Na przykład mężczyzna, którego żona niedawno umarła wita się ze wszystkimi konwencjonalnym uśmiechem i oficjalnie przeprasza za jej nieobecność i jak teclinikami mistycznymi próbuje wygładzić pagóry jego uczuć od zewnątrz i od środka.

BALI - życie związane z teatrem, postaci a nie aktorzy zachowują życie. Realni ludzi przychodzą i odchodzą, ale maski które noszą na scenie i role, które wypełniają to stanowi istotę ich jaźni. Balijczycy mają rozbudowany symboliczny repertuar oznaczeń i tytułów, które odnosi się do kogoś i któ®e ktoś może przypisać komuś innemu by usytuować go wśród ziomków. Są to oznaczenia związane z kolejnością urodzin, terminy pokrewieństwa.

Stanowią one złożony system terminologiczny. Kiedy odnosi się, któ®eś z tych wyznaczonych oznaczeń w stosunku do kogoś, wówczas określa się go w utrwalonym wzorze. Zidentyfikowanie kogoś na Bali, oznacza utożsamienie go z kimś ze znajomego zbioru postaci: królem, babką, urodzonym jako trzeci. System terminologiczny sprzyja koncepcji człowieka jako reprezentanta określonego typu rodzajowego, nie zaś wyjątkowej istoty ze swoim losem. Na przykład na Bali otrzymuje się imię w zależności od kolejności urodzenia: urodzony jako pierwsz, drugi, trzeci, czwarty, po tym cyklu urodzony jako piąty jest urodzonym jako pierwszy, bez względu na to czy umrze czy przeżyje, jest w tym systemie. Fizycznie ludzie znikają ale społecznie działają pozostając wieczne. Na Bali istnieje obawa, że z jednostki wyłoni się osobowość co zakłóci zestandaryzowaną publicznie tożsamość.

MAROKO - Marokańczycy wyróżniają jednostkę za pomocą specjalnej formy językowej NISBA, któ®a oznacza przypisanie, relację. NISBAS ujmuje ludzi w odniesieniu do ich kotekstów, ale konteksty jako takie są relatywne. Marokańczycy określają swoją tożsamość poprzez cechę zapożyczoną z miejsca osiedlenia.

Etnograf kiedy usiłuje rozszyfrować pewien zespół tubylczych przekonań na temat osoby, oscyluje między pytaniami jaka jest ogólna forma ich życia i jakie są tej formy ucieleśnienia. Pojęcia poprzez które postrzegają oni jaźń jako kompozycję, osobę czy punkt we wzorze. Wyjaśnianie subiektywności w innych ludzkich społecznościach jest możliwe bez wymazywania własnego ego i uczuć wspólnotowych. Postawą wiedzy jest umiejętność interpretowania sposobów ekspresji, systemów symbolicznych Zrozumienie formy i napięcia wewnętrznego życia tubylców jest uchwyceniem sensu niż integracją wspólnotową.