Rozdział 20
Biblioteka jest to zbiór funkcji, które zostały wydzielone |x> to. aby dało się z nich korzystać w wielu programach. Ułatwia to programowanie -— nie musimy np. sami tworzyć funkcji printf. Każda biblioteka posiada swoje pliki nagłówkowe, które zawierają deklaracje funkcji bibliotecznych oraz często zawarte są w nich komentarze, jak używać danej funkcji. W tej części podręcznika nauczymy się tworzyć nasze własne biblioteki.
Każ<la biblioteka składa się z co najmniej dwóch części:
• pliku nagłówkowego z deklaracjami funkcji (plik z rozszerzeniem .h)
• pliku źródłowego, zawierającego ciała funkcji (plik z rozszerzeniem .c)
Oto najprostszy możliwy plik nagłówkowy:
Sifndef PLIK.H Sdefine PLIK.H
/* tutaj są wpisane deklaracje funkcji •/
ITendif /* PLIK.H */
Zapewne zapytasz się na co komu instrukcje Sifndef. idef ine oraz #endif. Otóż często się zdarza, że w programie korzystamy z plików nagłówkowych, które dołączają się wzajemnie. Oznaczałoby to, że w kodzie |>rogramii kilka razy |>ojawiła by się zawartość tego samego pliku nagłówkowego. Instrukcja aifndef i sdefine temu zapobiega. Dzięki temu kompilator nie musi kilkakrotnie kompilować tego samego kodu.
W plikach nagłówkowych często umieszcza się też <lefinicje typów, z których korzysta biblioteka albo np. makr.
Załóżmy, że nasza biblioteka ł»ędzie zawierała jedną funkcję, która wypisuje na ekran tekst “pi.Wikibooks”. Utwórzmy zatem nasz. plik nagłówkowy: