42721

zawołaniem rokoka, a wszystko co było serieux zostało odrzucone. Motorem działań stal się rokokowy espirit, właściwy przede wszystkim kobietom.

Trybuną w walce o wolność kobiet był tzw. Buduar, zwany pospolicie salonem literackim, gdzie kobiety jeszcze na razie same się nie prezentowały, ale aranżowały spotkania i rozmowy, aby icli temat szedł właściwym torem. To tam wlanie zrodził się nowy model szybkiej dowcipnej i finezyjnej dyskusji (podczas gdy w baroku takie spotkania były ciągiem improwizowanych referatów). Salony rokokowe stały się wiec szkołą umiejętnego prowadzenia konwersacji. Rezultaty tego wyszkolenia dały się bardzo szybko odczuć w literaturze (Comeille. Radne).

Zadaniem buduarów było tez utrwalenie nowych form towarzyskich, polegającej na wyszukanej wytworności (galanterie). Kobieta rokoka wyzwolona z trybów pani de Maintenon, stała się dość cyniczna, to znaczy godziła się na popełnianie grzechów głównych pod warunkiem zachowania pewnych form wytworności i elegancji towarzyszących tym występkom. Mężczyzna w szybkim tempie uległ pozornej feminizacji, zarówno w kwestii stroju jak i manier, a kobiety dążyły do równouprawnienia, szczególnie w kwestii erotyki. Przyzwalano na romanse i flirty, ale tylko w odpowiedniej otoczce i zachowaniem „tajemnicy".

W salonach panował nastrój hedonistyczny, a ludzie robili tylko radosne i przyjemne rzeczy, nie pizejmując się religia, obyczajowością ani pruderia. Ludyczny charakter rokoka powołał do życia zabawę w miłość.

III. Buduar i jego inspiracje

Świecka architektura rokoka nie zdobyła się na oryginalność, kontynuując późnobarokowe zdobycze, lub stosując elementy klasycystyczne. Sprzeciwiono się wielkości na rzecz kameralności, intymności i funkcjonalizmu. budując niewielkie wille. Nastąpiło zdrobnienie form, zasymetryzowanie i wertykalizm budowli. Przeważała delikatność i lekkość kolorów.

Najważniejszym miejscem owej willi był buduar, z kominkiem na honorowym miejscu. Meble miały opływowe kształty, a istotna role odgrywała porcelana. Pizewazało malarstwo pastelowe. Epistolografia była najczęstszym rodzajem komunikacji miedzy ludźmi, w czasie rokoka, która to ono doprowadziło do mistrzostwa. Ludzie poruszali się krokiem tanecznym, a taniec, przy akompaniamencie nieodzownego mebla buduaru-klawe syn u był zauważalny prawie wszędzie (o ile człowiek baroku był aktorem, to w rokoku przekształcił się w tancerza).

2