42923

Asymetryczna deformacja, w której lewa strona brzucha jest w porównaniu z prawą w większym stopniu rozszerzona - szczególnie w górnej części w słabiźnie ulega wy sklepieniu, w niektórych przypadkach nawet ponad linię grzbietu. Przy omacywaniu. zależnie od stopnia wypełnienia żwacza gazami, powłoki brzuszne są w różnym stopniu napięte i elastyczne. Wypuk jest zajawny (wzdęcie drobno-pęcherzykowe ). bębenkowy, niekiedy z metalicznym poddźwiękiem (wzdęcie wielkopęcherzowe ). Motoryka żwacza ulega zaliamowaniu i słyszy się tylko słabe, trzeszczące szmery. Wzmożone odbijanie i wymioty mogą być obserwowane w pierwszym okresie choroby, w późniejszym nie występują. Przy przedłużającym się wzdęciu lub gwałtownym przebiegu schorzenia bez możliwości odprowadzenia gazów' zwierzę gwałtownie upada na ziemię i ginie wśród drgawek. Lżejsze przypadki mogą ulec nawet spontanicznemu wyleczeniu.

Rozwój choroby oraz objawy kliniczne są na tyle charakterystyczne, że rozpoznanie nie nastręcza większych trudności. W diagnozie różnicowej należy brać pod uwagę przeładowanie żwacza. zadławienie oraz chroniczne zapalenie otrzewnej, a także syndrom Hofhmda. wodnicę błon płodowych i przemieszczenie trawieńca. Dwie pierwsze jednostki chorobowe są łatwe do wykluczenia, pierwsza ze względu na konsystencję zawartej w źwaczu treści, druga poprzez stwierdzane braku drożności przełyku. Pizy chronicznym zapaleniu otrzewnej (przebiegającym z nagromadzeniem się gazów w jamie otrzewnej) powłoki brzuszne są równomianie symetrycznie rozszerzone, omacywanian stwierdzamy poduszkowatą konsystaicję powłok brzusznych (są słabo napięte), przy głębszym ucisku wyczuwa się obecność żwacza wypełnionego zwykle w małym stopniu treścią pokarmową. Niekiedy ociaając o siebie pizez naciskanie palcami listki otrzewnej, trzewnej i ściamej wyczuwamy i słyszymy tarcia, którym towarzyszy ból zdradzany niepokojan zwierzęcia. Oshichiwanicm w tych przypadkach nie stwierdza się jakichkolwiek ruchów i szma ów -panuje głucha cisza. Ponadto punkcją możemy stwierdzić obecność płynu w jamie otrzewnowej.

Na syndrom Hoflunda wskazuje zarys powłok brzuszny ch widziany od tyłu, które są rozszerzone w niniejszym stopniu niż we wzdęciu pienistym. Często występuje bradykardia i schorzenie ma przebieg cluonicaiy.

Przemieszczaiie trawieńca w lewo charakteryzuje się lewostronnym wy-sklcpiaiian powłok brzusznych poniżej doki głodowego a niazadko (u zwierząt wychudzony cli) również uwypuklaiiem dwóch ostaUiich przcstrzaii międzyżebrowych. Przy osłuchiwaniu w ciągu dhiższego czasu słychać, obok szmaów pochodzących ze żwacza. również wysokie dźwięki powstające przy skurczach wypełnianego gazami i płynną treścią trawiaica. Dla prawostronnego pr/cmicszczaiia trawiaica charakterystyczne jest kopułowatc uwypuklane w 3/4 prawego doki głodowego, za którym w 1/4. występuje obszar wklęśnięcia.

Prognoza

Rokowanie jest zależne od rodzaju, stopnia nasilana oraz czasu trwania wzdęcia. Zwierzęta słabe, młode i stare chorują ciężej. Przy wydęciu pienistym rokowanie jest z reguły gorsze jak przy wielkop ęcherzowym

Zmiany sekcyjne

Zależnie od rodzaju wzdęcia występuje mniejsze lub większe wypełniane gazami przedźołądków i w związku z tym rozszerzenie i napięcie powłok brzusznych. Ucisk przedźołądków' na narządy wewnętrzne i naczynia powoduje zmiany zastoinowe w narządach jamy brzusznej z wyjątkian wątroby i śledziony, które są niedokrwione. W jamach ciała występuje zwiększona ilość płynu przesączy-nowego. Na błonach surowiczych i śluzowych głównie przedźołądków' występują wybroczyny. Phica są przekrwione zastoinowo. Serce ulega ostremu rozszerzeniu. Sporadycznie nadmiernie rozciągnięte ściany żwacza mogą ulec pęknięciu.

Postępowanie lecznicze:

1. Fizykalne:

a)    sondowanie.

b)    postawiane zwierzęcia przodan wyżej,

c)    włożańe patyka do jamy usUrej (zwiększona produkcja śliny - najlepszy lek przeciww-zdęciowy),

d)    masaż powłok brzuszny cli.

e) trokarowanie.