39122

utrzymywać, że o wartości polityki nie decyduje jakość jej teoretycznych zasad, lecz praktyczne skutki, jakie przynosi ona ludziom

Konserwatyzm paternalistyczny kształtował się w W. Brytanii w reakcji na rosnące znaczenie socjalizmu. Przypisuje on elitom społecznym, szczególnie arystokracji cechy ojcowskiej opiekuńczości wobec społeczeństwa.

Przedstawiciele:

Samuel Taylor coleridge (1772-1834); Benjamin Disraele (1804-1881); joseph chamberlain(1836-1914); Randolph Churchill (1849-1885); Harold macmillan (1894-1987); Richard butler(1902-1982)

Konserwatyzm liberalny- jego brytyjscy przedstawiciele byli pod dużym wpływem Hayeka. Jedni z nich reprezentowali leseferyzm, inni dopuszczali interwencjonizm państwowy ale tylko w sprawach socjalnych.

Przedstawiciele:

Starfford Northcote (11818-1887); lord Hugh Cecil (1869-1956); sir Ernest Benna (1875-1954)

Odrębną kartę w dziejach konserwatyzmu zapisała Margaret Thatcher. , odeszła od elitaryzmu na rzecz populizmu. Kreowała coś na wzór konserwatyzmu populistycznego na wątpliwej tezie : Partia Konserwatywna jest częścią ludu i wyrosła z jego historii i korzeni. Porzuciła interwencjonistyczna doktrynę „państwa dobrobytu" . propagowane przez nią treści były atrakcyjne zarówno dla elit jak I klasy średniej

2. KONSERWATYZM NIEMIECKI

Niemiecki romantyzm polityczny reprezentowało wielu myślicieli.

Z jednej strony wyrażali oni obawy i sprzeciw kręgów dworskich zacofanych księstw niemieckich, arystokracji i większości mieszczaństwa wobec możliwości wybuchu rewolucji niemieckiej wzorowanej na francuskiej rewolucji.

Z drugiej zaś strony ukazywali świetlane perspektywy odbudowy zjednoczonego państwa niemieckiego w oparciu o nacjonalizm niemiecki obudowany watkami kultu tradycji średniowiecznej i feudalnej, odzwierciedlającej ducha narodu niemieckiego.

Johann Gotlieb Fichte- Inspirował się kantem i darzył sympatia jakobinów. Twórca tzw. filozofii czynu utrzymującej pogląd, że to czyn a nie substancja był pierwsza postacią bytu. Filozofia ta miała decydujący wpływ na ukształtowanie się i rozwój konserwatyzmu niemieckiego. Wzywała naród niemiecki do utworzenia silnego państwa.

Szkoła historyczna w prawoznawstwie, należała do nurtu tradycjonalistycznego. Traktowała prawo jako organiczny wytwór rozwoju historycznego. Naród jako organiczna wspólnotę zespoloną wspólna historią która kształtuje „ducha narodu"- (ponad jednostkowa świadomość narodowa w której ważną rola przypada normom prawnym zespolonymi z normami religijnymi i normami moralnymi)

Przedstawiciele:

Gustaw von Hugo: ukazywał wszechstronnie kluczowe znaczenie prawa zwyczajowego dla systemu prawa stanowionego.

Fredrich Karl von Savigny: sprzeciwił się kodyfikacji prawa, zalecał aby je „odkrywać" w narodowej tradycji niemieckiej a nie tworzyć „mechanicznie" z naruszeniem ducha narodowego.

Georg Fredirch Puchta- ukazywał ze historyczne drogi do prawa wiodą poprzez odpowiednie łączenie elementów zwyczajów, prawodawstwa i nauki prawa.