zagrożonych dojściem do władzy faszystów i stalinistów.
Stalinizm - system polityczny, który rozwinął się w ZSRR po przejęciu władzy przez Józef Stalina. Jego najbardziej znamiennymi cechami był: kult wodza (Stalina), sprawowana przez niego niepodzielnie dyktatura: absolutna kontrola nad wszystkim dziedzinami życia politycznego i społecznego, wszechogarniający terror, gospodarka oparta centralnym planowaniu, kolektywizacja rolnictwa, położenie nacisku na przemysł ciężki i zbrojeniowy, zakrojona na wielką skale militaryzacja kraju, polityka imperialna zmierzająca do podporządkowania innych państw ZSRR oraz wspieranie ruchów komunistycznych w innych krajach
Maoizm - jest to wersja komunistycznej doktryny stworzona przez przywódcę Chińskiej Republiki Ludowej - Mao Zedonga: maoizm i rewolucja przez niego głoszona miała charakter zbrojny i ekspansjonistyczny; była to walka, którą toczyć miały państwa kapitalistyczne z państwami socjalistycznymi; naturalnym stanem życia społecznego jest walka, a równowaga może być tylko etapem przejściowym szybko prowadzącym do pojawienia się nowych przeciwieństw, rzeczywistość podporządkowana jest człowiekowi, jego myśli, woli i działaniu (charakter woluntarystyczny), wojna uważana jest nie tylko za zjawisko w społeczeństwie klasowym nieuchronne, ale i pożądane, jako że prowadzić ma do rewolucji. Główną armią rewolucji socjalistycznej w skali światowej miały być chłopskie ruchy narodowowyzwoleńcze III Świata. Maoizm był skrajnie kolektywistyczny, egalitarny i ascetyczny. Droga do komunizmu miała prowadzić przez militaryzację pracy i całkowite uspołecznienie własności w komunach. Masy były wychwalane,
Dżucze to doktryna, która została sformułowana przez przywódcę Korei Północnej Kim Ir Sena i wprowadzona w KRLD.
Według jej twórcy doktryna ta opiera się na czterech naczelnych zasadach:
* samodzielność w ideologii - odrzucanie obcych wzorców ideologicznych nie uwzględniających specyfiki, możliwości, tradycji, przeszłości historycznej, aspiracji i dążeń mieszkańców Korei Północnej
* niezależność w polityce - nie uleganie naciskom politycznym i ingerencjom z zewnątrz, które prowadzą do stopniowej utraty suwerenności, ale prowadzenie własnej niezależnej polityki w kontaktach międzynarodowych
* samodzielność ekonomiczna - nieuzależnianie się gospodarcze od innych państw i organizacji, bo prowadzi to do utraty suwerenności politycznej, ale twórcze rozwijanie gospodarczych zdolności własnego narodu przy równoprawnej wymianie handlowej ze światem
* samoobrona własnego kraju - obrony nie można powierzać innym, gdyż prowadzi to do utraty własnej suwerenności, ale trzeba posiadać własny samodzielny przemysł obronny oparty na własnej myśli technicznej, surowcach i mocach wytwórczych, oraz ogólnonarodowy system obrony.