symbolem władzy, dlatego jest to władza kluczy. Po trzecie Jezus zapowiada władze wiązania i rozwiązania w znaczeniu nadprzyrodzonym. Przekazanie prymatu św. Piotrowi znajdujemy w J 21,15 nn. Mamy do czynienie z trzykrotnym wyznaniem miłości św. Piotra, ale również potrójny nakaz: „paś baranki (owce) moje.” Jezus przekazuje uprawnienia pasterskie św. Piotrowi.
Dodatkowe racje przemawiające za prymatem obdarzonym przez Jezusa. Pierwsze to zmiana imienia z Szymona na Kefas (Kefas- skała). Imię to zapowiada pełnioną funkcję przez Piotra i tylko przez Piotra. Tylko Piotr wśród apostołów ma zmienione imię. Jezus modli się o umocnienie w wierze dla św. Piotra (Lk 22. 23-33). Jezus modli się o umocnienie dla Piotra, aby i on mógł umacniać innych. Po trzecie szczególne miejsce Piotra w kolegium apostolskim i w Kościele. Świadczy o ty fakt, że jest on wymieniony w ewangeliach 114 razy, a w Dz 57 raz. Św. Jan w ewangeliach wymieniony jest 38 razy a inni apostołowie rzadziej.
Sukcesja Apostolska i Prymat
W Ewangeliach w słowach Jezusa nie ma bezpośredniego pouczenia, który by wprost mówił o tym zagadnieniu. Mimo to w Kościele od samego początku istnieje przekonanie o sukcesji np. wybór Macieja na miejsce Judasza i działalność św. Pawła, który został apostołem po ziemskim życiu Chrystusa. W Dz znajdujemy wiele tekstów dotyczących zakładania wspólnot kościelnych i ustanawiani kapłanów, biskupów, diakonów. Uzasadnienie sukcesji czerpiemy pośrednio ze słów Jezusa: „Idźcie na cały świat i głoście ewangelie wszelkiemu stworzeniu”, „Ja będę z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata”. Ponieważ wszyscy jesteśmy śmiertelni Apostołowie nie mogli głosić Ewangelii do skończenia świata. Stąd wynika jasna potrzeba przekazania funkcji. Pośrednio można to uzasadnienie znaleźć również w wydarzeniu ustanowienia Eucharystii, gdzie Jezus poleca czynić to na pamiątkę ilekroć uczniowie będą się spotykać. Podobnie ma się sukcesja związana z prymatem. Piotr został ustanowiony skałą, na której ma być zbudowany Kościół, którego bramy piekielne nie przemogą. Ponieważ Kościół trwa potrzebny jest fundament (skała) tego Kościoła. Po Piotrze kolejno papieżami byli Linus, Klet, Klemens.
Miejsce sprawowania urzędu Papieża.
Dlaczego Rzym jest stolicą i wiedzie prym nad innymi biskupstwami? Już Piotr przebywał w Rzymie skąd pisał listy. Wiele pierwszych dzieł pozabiblijnych wskazuje na wyjątkowość Rzymu w Kościele. Również badania archeologiczne dostarczają nam wiele informacji. Odkryto, że bazylika św. Piotra i Pawła została zbudowana na cmentarzu pogańskim, gdzie znaleziono grup św. Piotra z napisem „ Tu leży Piotr”. Autorytet papieża jest uwydatniony w sporze w Koryncie, gdzie głos zabrał Klemens ówczesny papież, mimo że żył jeszcze św. Jan apostoł. Już wtedy uważano głos papieża za rozstrzygający i ostateczny. Kolejny spór dotyczył świętowania Wielkanocy. Ostatecznie głos zabrał w tej sprawie papież Wiktor I, który powiedział, że jeżeli, ktoś nie posłucha jego zarządzenia, które jest zarządzeniem całego Kościoła zostanie wykluczony. Kolejny spór dotyczył chrztu heretyków. Zastawiania się nad ważnością tych chrztów i czy trzeba jeszcze raz chrzcić. Papież Stefan I zalecił, że nie trzeba chrzcić tylko nałożyć pokutę i przyjąć do Kościoła. Zalecenie papieża było ostateczne, mimo że wersja ponownego chrztu miała wielu zwolenników. Rzym był ważnym miejscem, gdzie wędrowały ważne postacie i znane postacie np. Polikarp. Do Rzymu zgłaszano postulaty, prośby. Do Rzymu odwoływano się jak do instancji najwyższej. Rzym nie może być przez nikogo sądzony.
Istota władzy prymacjalnej i jej zakres
Nauka dotycząca tego zagadnienia została określona na Soborze Watykańskim I w dokumencie Pastor aetemum w roku 1870. Zbiór dokumentów Kościoła - Dentziger - tłum. polskie Breviarium fidei. Kościół wydając dokument zawsze wydaje dwie części: pierwszą pozytywną (opis zagadnienia, potwierdzenie) oraz negatywną (tzw. kanon). Część negatywna jest streszczeniem części pozytywnej. Sobór Watykański II miał cel pastoralny, a nie doktrynalny (nie ogłosił żadnego dogmatu), dlatego nie miał tego charakteru. Inne sobory tak wydawały dokumenty.