43833

nowo ładu w świecie (maat); bóg ten wyłonił się z pierwotnych wód (nim) i aż do wieczora odbywał swą zwykłą drogę po niebie, umożliwiając tym samym wszelkie życie. W mitologii kananejskiej (Mezopotamia ) najwyższy bóg El jest nazywany stwórcą bogów (teogonia), a jego żona Athiratu stwórczynią bogów. Są oni stwórcami stworzeń, w tym i człowieka. Stworzenie rozumiane jest jako zachowanie ziemi dzięki stałemu cyklowi wegetacji, za który odpowiedzialny jest bóg Baal, wspomagany przez żonę (i siostrę) Anat. W walce z innymi bogami (teomacliia) Baal zwyciężył i ustanowił stały cykl wegetacji. Babiloński poemat Eiuima Klisz mówi o wy łonieniu się z bezmiaru wód pierwotnego chaosu pierwszej pary bogów Tiamat i A psu, z której zrodził się świat i cały świat. Ludzie zostali stworzeni z ciała zabitej Tiamat. Inny babiloński mit Atrahasis, mówi o tym że ludzie zostali stworzeni po to by zastąpić zbuntowanych bogów i przejąć ich niewolniczą pracę. W Persji króla uważano za ustanowionego przez Boga stróża ładu kosmicznego. Czczono ciała niebieskie jako bóstwa z racji przypisywanej im władzy kierowania losami świata i człowieka.

Pomimo wielu analogii mitów starożytnych ludów o stworzeniu świata, opis stworzenia świata zawarty w Objawieniu ma wiele różnic. Wiara Izraela była monoteistyczna, wyznawali jednego Boga - Jahwe, który jest Stwórcą całego świata. W opisie biblijnym stworzenia brak zradzania się bogów i walki bogów. Bóg stworzył człowieka w swojej dobroci, stworzył go na swój obraz i obdarzył go wolnością. Izrael chociaż uważał króla za namaszczonego przez Boga, to odmawiał mu czci boskiej, król był takim samym człowiekiem jak wszyscy. Izrael nie czcił ciał niebieskich ani żadnego ze stworzeń. Teologiczne opisy stworzenia świata przezwyciężają świadomość mityczną.