5176

Desant niemiecki zaraz na początku inwazji opanował liczne miasta i porty oraz węzłowe punkty strategiczne Norwegii. Samoloty lądowały w Bergen, Egersund, Oslo i Trondheim, spadochroniarze niemieccy opanowali Stavangar. Z agresorem współdziałali agenci Quislinga tworzący norweską V kolumnę - grupę ludzi wspierających niemiecki plan opanowania Norwegii.

Napaścią na Danię i Norwegię byli zaskoczeni alianci zachodni. Nie wiedzieli, czy Niemcy rzeczywiście atakują Norwegię, czy też ich okręty zmierzają do ponownego przedostania się na Atlantyk, by podjąć dywersyjną akcję przeciw flocie brytyjskiej. Jednak rozpoczęto przygotowania do wysłania ekspedycji wspomagającej Norwegię. Floty brytyjska, francuska i polska podjęły walkę w obronie norweskich wód terytorialnych i zatopiły wiele okrętów niemieckich. Oddziały korpusu alianckiego od 14 do 18 IV lądowały w kilku portach (Aldasnes, Namso, Narvik i inne) i podjęły walkę z wojskami niemieckimi, trwającą do 8 VI. Oddziały alianckie zdobyły zajęty 18 V przez Niemców Narvik. ale wobec wydarzeń we Francji musiały go opuścić. Narviku broniła 3. Dywizja Górska dowodzona przez gen. E. Dieda, a w walkach o Narvik brała udział polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich z gen. Z. Szyszko-Bohuszem. Oddziały norweskie broniące się w północnej części Norwegii skapitulowały 10 VI. Król Norwegii Haakon VII wraz z rządem emigrował do Anglii. Norwegia została w całości zajęte przez Niemców.

Skutki

W czasie walk o Norwegię obie strony poniosły znaczne straty osobowe i materialne. Niemcy stracili 5296 ludzi, 3 krążowniki, 10 niszczycieli, 1 torpedowiec i 8 okrętów podwodnych. Poza tym uszkodzono 3 pancerniki, 3 krążowniki, 3 transportowce, niemiecka flota wojenna uległa poważnemu osłabieniu. Zestrzelono 242 samoloty niemieckie. Alianci stracili 4400 ludzi, 1 lotniskowiec, 2 krążowniki, 8 niszczycieli i 6 łodzi podwodnych, kilkanaście okrętów zostało uszkodzonych, stracili 50 samolotów.

Anglia i Francja wykazały brak zdecydowania i energii w działaniu. Zajęcie Norwegii pozwoliło Niemcom zbudować wiele baz dla okrętów wojennych, które zbliżały okręty i lotnictwo niemieckie do wybrzeży W. Brytanii, a zwłaszcza do bazy angielskiej floty wojennej w Scapa Flow na Orkadach. Lotnicy niemieccy uzyskali liczne, dobrze położone lotniska. Niemcy w pełni zrealizowali swoje cele strategiczne.

Kampania francuska 1940 filiom. kryptonim Fali Gelb), inaczej zwana Bitwą o FrancjęDl — była niemiecką ofensywą na Francję połączoną z agresją III Rzeszy na Belgię. Holandię i Luksemburg przy złamaniu neutralności tych państw. Ofensywa rozpoczęta 10 maja 1940 roku kończyła definitywnie okres dziwnej wojny na froncie zachodnim. Niemcom skutecznie udało się zrealizować ideę Blitzkriegu, w konsekwencji Francja skapitulowała 22 czerwcaf41. Kampania była walnym zwycięstwem III Rzeszy nad Francją. Doprowadziła do wyłączenia Francji (wraz z koloniami i marynarka woiennal - poprzez warunki zawieszenia broni - z koalicji antyniemieckiei. czasowej izolacji Wielkiej Brytanii na kontynencie i oddania zasobów materialnych Francji dla potrzeb gospodarki wojennej III Rzeszy.

Bitwa o Anglię (the Battle of Britain) uważana jest za największą bitwę powietrzną w historii. Zaczęła się ona 10 sierpnia, a zakończyła 31 października 1940 roku zwycięstwem Królewskich Sił Lotniczych (Royal Air Forces - RAF). Była to pierwsza poważna porażka Niemców podczas II wojny światowej. Ta porażka zmieniła cały bieg wojny.

Po zajęciu praktycznie całej Europy, Hitler postanowił zwrócić swe siły w stronę ostatniego wroga w Europie Zachodniej - Wielkiej Brytanii. Zdawał on sobie sprawę z faktu, iż ma duże szanse pokonania wojsk Królestwa, ponieważ w bitwie o Francję oddziały RAFu zostały rozgromione przez Luftwaffe. Niemieccy piloci zdobyli doświadczenie również podczas hiszpańskiej wojny domowej. Stanowili więc oni nie lada zagrożenie dla nie wyćwiczonych i nie zaprawionych w boju Anglików. Jednakże podczas bitwy o Anglię sytuacja uległa zmianie - Brytyjczycy mieli do