6052

ły sł: upołledzenie umysłowe, zaburzenia emocjonalne, brak przystosowania społecznego, dysfunkcje w obrąbie narzłdłw ruchu (głłwnie zaburzenia nerwowo-miłniowe), zaburzenia pracy serca, gruźlica, głuchota, niedosłyszenie oraz łlepota i niedowidzenie.

Pomimo licznych wysiłkłw, tak u nas, jak i w innych krajach, aby poznał człstołł wystłpowania tych anomalii włrłd dzieci

4    Przedmowa do wydania polskiego

i młodzieły, nie mamy dokładnych danych o ilołci i rodzajach upo-łledzeł włrłd zdrowej populacji. Ocenia sił jednak, łe około 5% wszystkich dzieci ma powałniejsze wady lub cierpi na przewlekłe choroby, a niedorozwłj umysłowy ma około 2% wszystkich dzieci (z tych u 0,4% upołledzenie umysłowe istnieje w stopniu znacznym i głłbokim, tj. iloraz ich inteligencji wynosi poniłej 50%).

Wskałniki te nie obejmujł dzieci z zaburzeniami psychiki i nie przystosowanych społecznie.

Na przeszkodzie do dokładnego poznania liczby dzieci z rłnymi upołledzeniami stoi brak pełnej rejestracji wad i dysfunkcji -przez personel fachowy tuł po urodzeniu sił dziecka, trudnołł wykrywania niektłrych upołledzeł (np. znaczne osłabienie słuchu u małych dzieci), ukrywanie upołledzenia u swych dzieci przez rodzi-cłw lub opiekunłw, niedostateczna ilołł placłwek leczniczych, ktłrych zadaniem jest wykrywanie, okrełlanie, zalecanie i przeprowadzanie odpowiedniego leczenia.

Pomimo tych brakłw wiemy, łe dk. 0,5% ływo urodzonych dzieci ma rłnego stopnia uszkodzenia młzgu (z wieloaspektowymi konsekwencjami fizycznymi i umysłowymi); u 1 ł 2% dzieci w wieku szkolnym wystłpujł stany spastyczne (w rłnym stopniu) ; 0,2% rodzi sił z rozszczepem podniebienia; ok. 0,8% ma wady serca, ktłre wymagajł rehabilitacji, i ok. 4% dzieci w wieku szkolnym ł zaburzenia mowy.

Ocenia sił (w zalełnołci od przyjłtej definicji), łe jest 0,02ł0,05% dzieci niewidomych i 0,02ł0,12% niedowidzłcych.

Liczbł dzieci głuchych i niedosłyszłcych ocenia sił na trzykrotnie wiłkszł.

Dokładne dane liczbowe sł szczegłlnie wałne w kraju, ktłry dysponuje odpowiednim personelem i łrodkami koniecznymi do rozwoju potrzebnej liczby rłnorakich placłwek opieki lekarskiej wraz z usługami rehabilitacyjnymi. W tej chwili jednak, tak u nas, jak w widu krajach za granicł, istnieje zbyt mała ilołł tych placłwek; nie mógł one zaspokoił nawet potrzeb dzieci zarejestrowanych.

Przedmowa do wydania polskiego

5

Upołledzenie u dzieci jest najczłciej wykrywane tuł po urodzeniu, przy przyjmowaniu lub w czacie pobytu dziecka w przedszkolu lub szkole, wzglłdnie w czasie wizyty u lekarza.

Obecnie, dziłki szeroko rozwiniłtej popularyzacji zagadnieł opieki nad dzieckiem i wynikłw rehabilitacji, rodzice sł bardziej uczuleni na ten problem i majł oni do upołledzenia swego dziecka bardziej aktywny stosunek. Przejawia sił on m. in. w zgłaszaniu sił do odpowiednich placłwek o pomoc w leczeniu, szkoleniu i przygotowaniu do pracy. Zjawisko to w całej peCni wystłpiło u nas po raz pierwszy w latach 1952 ł 58 w czasie epidemii polio-myelitis.

Najwiłkszł roił w walce z kalectwem i upołledzeniem u dzieci odgrywa profilaktyka, a z jego skutkami ł realizacja programu rehabilitacji.

Jako uzasadniony cel stawiamy sobie rozbij fizyczny, umysłowy i społeczny dziecka, co w konsekwencji ma umołliwił mu jak naj-wiłkszł samodzielnołł, udział w zabawach i grach, korzystanie z przedszkola lub szkoły podstawowej, a płniej zawodowej.