6504

W leczeniu szczególną uwagę zwraca się na rozwój psychoruchowy i mchowy. Pobudzanie to powinno być bardziej intensywne, niż to które stosuje się u zdrowych dzieci. Musi być ukierunkowane na potrzeby i możliwości rozwojowe dziecka. Szczególnie intensywny rozwój odbywa się w wieku do trzech lat. Bardzo istotna jest opieka pielęgnacyjna, miłość rodzicielska, poczucie bezpieczeństwa, to mobilizuje dziecko i daje nadzieje, na poprawienie kondycji i stanu ogólnego, sam układ rehabilitacyjny tego nie zastąpi.

ODDZIAŁYWANIE PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNE jako bodziec w stymulacji rozwoju

Celem ogólnym stymulacji psychologiczno-pedagogicznej jest zaspokojenie potrzeb poznawczych i emocjonalnych dziecka przez dostarczenie mu doświadczeń dostosowanych do jego potrzeb i możliwości rozwojowych. Działania te służą do jak najlepszej adaptacji społecznej. Osoba, która prowadzi terapię powinna spełniać 4 zasady;

1.    zapewnić dziecku poczucie bezpieczelistwa,

2.    nawiązać kontakt emocjonalny,

3.    pacjent musi być podmiotem, a nie przedmiotem działań terapeutycznych,

4.    należy pamiętać, że rozwój dziecka z m.p.dz. przebiega nieharmonijnie.

Podstawowe zadania to nauczanie dziecka samoobsługi w czynnościach codziennych, samodzielnego poruszania się, jak najsprawniejszego poruszania rękami, komunikowania się z otoczeniem, dbania o wygląd zewnętrzny.

Stymulacja ogólnego rozwoju dziecka polega na dostarczeniu mu już od pierwszego roku życia odpowiednich do poziomu jego rozwoju bodźców, które aktywują sferę spostrzeżeniowo-ruchową. Uczenie nowej formy zachowania musi być poprzedzone opanowaniem czynności z wcześniejszego etapu rozwoju. Szczególną uwagę należy zwrócić na czynności dziecka. Zaburzenia spostrzegania zmysłowo-mchowego wywołują u dzieci nieprawidłową rejestrację bodźców, rzutuje to na strukturę ich spostrzeżeń, prowadzi do nieprawidłowości w kształtowaniu pojęć, wypacza obraz świata. Zniekształcenia mogą dotyczyć odbioru i interpretacji bodźców wzrokowych i słuchowych.

Dlatego metody usprawniania psychoruchowego kładą nacisk na rozwijanie wrażliwości i czułości poszczególnych zmysłów. Uczenie dzieci, by w sytuacji zaburzenia spostrzeżeń w jednym analizatorze zmysłowym dokonywało korekcji spostrzeżeń za pomocą innych zmysłów.

ODDZIAŁYWANIE PSYCHOPEDAGOGICZNE WSPOMAGAJĄCE ROZWÓJ PROCESÓW POZNAWCZYCH

I    STADIUM ROZWOJU DZIECKA między 0-2 rokiem życia (sensoiyczno-motorycznym) szczególną uwagę zwraca się na rozwój spostrzegania, dzięki któremu dziecko zdobywa odpowiednie informacje.

Terapia w tym wieku polega na dostarczaniu bodźców dotykowych, uczuciowych, wzrokowych, słuchowych, ruchowych np. masaż, manipulowanie ciałem dziecka. Pobudza się także koordynację wzrokowo-ruchową jako “zestrajanie mchów rąk ze spostrzeżeniami dziecka”, wspomagane są funkcje wzrokowe, oraz manipulacja (stopniowe ćwiczenie chwytów nakładkowych, nożycowych, pensetkowych). W oddziaływaniu psychopedagogicznym pamiętać należy, że ograniczone przez chorobę zdobywanie doświadczeń sensoryczno-motorycznych może opóźnić rozwój procesów poznawczych. Może to być wynikiem m. in.:

•    nieprawidłowego funkcjonowania analizatorów

•    niezaspokojenie potrzeb emocjonalnych (np. poprzez częstą hospitalizację).

Podczas terapii dziecko najpierw poznaje przedmiot potem przechodzi do manipulowania nim.

II    STADIUM ROZWOJU między 2-4 rokiem życia to okres myślenia konkretno-wyobrażeniowego. Zabawy dla dzieci w tym wieku ćwiczą koordynację wzrokowo-słuchową, pamięć wzrokową, rozumienie, werbalizację widzianych, przeżywanych sytuacji, zadawanie pytań, dialog, umiejętności manipulacyjne i konstrukcyjne.

Nowym elementem uwzględnianym w terapii są ćwiczenia na pojęciach wielkości, kształtu i rozpoznawania kolorów, rozróżniania postaci od tła. Bardzo ważną częścią w terapii są wytwory dziecka np. rysunki, lepienie z plasteliny.