6797

Człowieka) . Ks. Blachnicki jest także duchowym ojcem wspólnoty życia konsekrowanego, Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła.

Stan wojenny zastał ks. Franciszka poza granicami kraju. Osiadł w 1982 roku w ośrodku polskim „Marianum" w Carlsberg W Niemczech. Tam też zmarł 27 lutego 1987 roku

II POGLĄDY WYCHOWAWCZE

1. WPŁYW ŻYCIA BLACHNICKIEGO NA KSZTAŁTOWANIE SIĘ POGLĄDÓW PEDAGOGICZNYCH

Głównym założeniem pedagogii założonego przez Franciszka Blachnickiego Ruchu Światło- Życie jest nie kształtowanie intelektualne, ale duchowe jego członków. Obecnie pełny system formacji deuterokatechumenalnej, to trzyetapowy proces formacyjny, odbywający się w małych grupach- częściach wspólnot lokalnego Kościoła- parafii. System ten obejmuje zarówno dziewczęta jak i chłopców. Swój obecny kształt zawdzięcza on wieloletnim przemyśleniom, obserwacjom i doświadczeniom wychowawczym samego Blachnickiego. Całe życie Blachnickiego, jak sam twierdzi,    było nieustanną próbą ucieczki od bezosobowego,

zbiurokratyzowanego systemu wychowania obywateli, do autentyzmu jaki niesie za sobą traktowanie wychowanka jako tej, konkretnej osoby a nie jako części pewnej zbiorowości.

Realną potrzebę autentycznego wychowania- skupiającego uwagę na kształtowaniu osobowości człowieka a nie jedynie jego intelektu- dostrzegł Blachnicki podczas służby wojskowej a w latach wojny- podczas pobyty w obozie koncentracyjnym.

Pierwsze z tych doświadczeń pokazało Blachnickiemu bezsens i bezcelowość wychowania masowego, którego jedynym celem jest wywołanie w wychowanku porządnych reakcji bez podania mu powodów dla których ma postępować tak, a nie inaczej Taki system wychowania określa Blachnicki mianem „tresury".

Podczas pobytu w obozie koncentracyjnym, Blachnicki doświadczył jak sytuacje zagrażające życiu człowieka, sytuacje głodu, powodują, że człowiek rezygnuje z własnej godności kierując się instynktem walczy o przetrwanie, często kosztem innych osób, przez co pozbawia godności nie tylko siebie, ale i drugiego człowieka. Obraz z obozu nie był jednak według Blachnickiego jakimś szczególnym wynaturzeniem, ale jaskrawo pokazywał żądze jakimi człowiek kieruje się , a które w czasie dobrobytu człowiek potrafi ukryć.

2.    IDEAŁ CZŁOWIEKA KREOWANY PRZEZ RUCH ŚWIATŁO- ŻYCIE

Współczesny człowiek jawi się Blachnickiemu jako wytwór cywilizacji i ducha czasu. Wyróżnia on cztery „rysy" - wynaturzenia (błędy i schorzenia pojawiające się w obrazie człowieka danej epoki), które budzą zaniepokojenie a są wytworem współczesnych kryzysów cywilizacyjnych. Pedagogia ruchu Światło- Życie ma właśnie stanowić odpowiedź na owe braki i zagrożenia współczesnego człowieka. Wykształcenie człowieka nowego, odpornego na