39338

4.    Potrzeby - dwoje ludzi (stron) i dwie różne potrzeby do zaspokojenia. Konflikt występuje w szczególności wśród osób ściśle ze sobą związanych, zależnych od siebie, gdy każda ze stron dąży w danej chwili do zaspokojenia innej potrzeby.

5.    Samoocena - konflikt może wystąpić w momencie, gdy jedna ze stron jakiejś transakcji poczuje, że jej samoocena jest zagrożona. Wówczas może powstać konflikt, który ma chronić tą samoocenę, nie pozwolić na jej obniżenie.

6.    Osobowość - konflikt jest także uzależniony od indywidualnej osobowości stron konfliktu. 1 tak wyróżniamy:

a)    Pryncypialistę - człowiek w znacznym stopniu zależny od własnych zasad i przyjmowanych wartości. Skrajnego pryncypialistę będzie bardzo trudno skłonić do ustępstw, do zmiany własnego stanowiska.

b)    Pragmatyka - cel doraźny jest o wiele bardziej dla niego istotny niż wyznawane przez niego zasady

Pscudoron* iazank konfliktów;

1.    Ignorowanie - technika polegająca na pomijaniu milczeniem problemu. Ma swoje źródła w przekonaniu, ze brak decyzji wywoła mniejszy konflikt niż odrzucenie żądań. Najczęściej stosuje ją tylko jedna ze stron konfliktu, kiedy nie słucha argumentów drugiej strony, nie przyjmuje ich do wiadomości i nie stara się ich zrozumieć.

W praktyce z sytuacja taką bardzo często spotykamy się w różnego rodzaju urzędach państwowych, gdy chcemy załatwić jakąś istotną dla nas sprawę. Najpierw składamy podanie, ponieważ odmowa nie wchodzi w grę urzędnik „zapodziewa” nasze podanie, prosi o napisanie następnego, każe zgłosić się w przyszłym miesiącu, zapomina. Liczy na to, że zrezygnujemy.

2.    Odwlekanie - sposób polegający na odroczeniu działania. Oczekiwanie na zmiany, które mogą nastąpić w miedzy czasie, na zdarzenia losu itp. czynniki. Konflikt traktowany w ten sposób ma wszelkie szanse na pogłębienie.

Odwlekanie jest częstym pseudorozwiązaniem stosowanym przez nasze sądy. Przykładem odwlekania jest zachowanie naszego sądu w sprawie Andrzeja Leppera. „Piłeczka” była odbijana wielokrotnie, sądy starały się o pozbycie odpowiedzialności.

3.    Pokojowe współistnienie - obie strony konfliktu udają, ze konflikt nie istnieje, podkreślają wspólnotę, ignorują przyczyny sporu. Współpraca miedzy nimi jest pozornie dobra, lecz rzadko faktycznie współpracują one ze sobą w taki sposób, aby ich połączone wysiłki przynosiły maksymalne korzyści.

Przykładem może być tutaj sytuacja, która miała miejsce przez 2 miesiące w Kielcach, w 1998 rokiL Kielce miały wówczas dwóch prezydentów. Obaj czuli się jedynymi właściwymi i upoważnionymi do sprawowania władzy osobami. Miastem rządził ten kto pierwszy z rana dotarł do gabinetu.

4.    Deprecjonowanie - to umowne pozbawienie wartości przeciwnika w konflikcie. Jeśli powiemy o kimś „wapniak”, „osioł”, wykluczamy go automatycznie ze świata ludzi.

2