7287

administracji ogólnej i specjalnej (niezespolonej) oraz organy jednostek samorządu terytorialnego.

3. DWA KRYTERIA PODZIAŁU ŹRÓDEŁ.

Z punktu widzenia źródła prawa można podzielić na:

-    źródła prawa powszechnego obowiązującego (art. 87 Konstytucji)

-    źródła prawa wewnętrznego (art. 93 Konstytucji)

Do źródeł prawa powszechnie obowiązującego zaliczyć należy akty zawierające generalne i abstrakcyjne normy, które tworzą, zmieniają lub uchylają prawa i obowiązki obywateli i osób prawnych. Ujmując krótko zawierają ogólnie obowiązujące uregulowania. Uregulowania te mogą dotyczyć obywateli i osób prawnych w ogóle bądź, oczywiście, określonych ich kategorii. Krąg adresatów norm prawnych zawartych w tych źródłach jest więc szeroki i dlatego należy je zaliczyć do źródeł prawa powszechnie obowiązującego.

Źródła prawa wewnętrznego tworzą odrębny układ norm prawnych, skierowanych nie do obywateli i osób prawnych w ogóle, ale regulujących tylko stosunki wewnątrz samego aparatu administracji publicznej, skierowanych do adresatów stanowiących ogniwa, części składowe tego aparatu jako takie i stąd poddanych odrębnych sankcjom. O charakterze przepisu prawnego nie decyduje jednak jego nazwa, lecz jego treść, charakter w jakim występuje adresat normy prawnej oraz charakter sankcji. Zdarzało się i może zdarzyć się, że pod nazwą przewidzianą dla przepisów wewnętrznych mieszcząsię przepisy prawne zobowiązujące lub uprawniające obywateli, a więc przepisy prawa powszechnie obowiązującego. Chodzi jednak o ustalenie kryterium podziału przepisów prawnych, które pozwala dokonać podziału z punktu widzenia ich treści, a nie ze względu na formę.

4. KONSTYTUCJA -AKT PRZEWODNI.

-w hierarchii źródeł prawa administracyjnego konstytucja jest aktem normatywnym najwyższej rangi. Ustala podstawowe zasady ustroju politycznego i społeczno - gospodarczego państwa, strukturę i kompetencje naczelnych, centralnych i lokalnych organów państwa, a także zasady i treść stosunków między obywatelami i państwem. Konstytucja określa kompetencje Prezydenta RP, Rady Ministrów (Rządu). Prezesa Rady Ministrów oraz ustala pozycję ministrów i innych członków rządu oraz wojewodów i samorządu terytorialnego w systemie organizacji państwa. Przesądza ona o istnieniu samorządu terytorialnego.

W zakresie administracji publicznej konstytucja określa przede wszystkim ustrój organów administracji publicznej, a także innych podmiotów wykonujących zadania administracji publicznej. Konstytucja określa także zadania i kompetencje wymienionych wyżej organów i podmiotów. Formułuje podstawowe zasady i formy działania wskazanych organów i innych podmiotów. W szczególności wskazuje, jakie akty normatywne są źródłami prawa. Konstytucja kreuje zasady kontroli administracji publicznej, w tym zaś zakresie formułuje także zasady prawa administracyjnego. Konstytucyjne określenie wolności i prawa człowieka i obywatela stanowi zarazem określenie granic dozwolonej ingerencji administracji publicznej w sferze tych wolności i praw. Zasadnicze znaczenie ma tutaj konstytucyjna determinacja przesłanek, ze względu na które granice owej dopuszczalnej ingerencji mogą być

przekroczone przez ograniczenie w wyjątkowych przypadkach wolności i praw człowieka, gdy jest to konieczne dla bezpieczeństwa lub porządku publicznego dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te mogą być ustanawiane tylko w ustawie i nie mogą naruszać istoty wolności i praw człoweka i obywatela.Należy zauważyć, że ograniczenia ingerencji adminisfracyjno-prawnej zawarte w Konstytucji mają zasadnicze znaczenie dla administracji publicznej, bowiem niemal cała aklywiość administracji publicznej podejmowana jest zwykle na granicy konstytucyjnych praw i wolności człowieka i obywatela. Administracja publiczna nie ma bowem własnych wolności i praw, a jedynie