8690

12.0 kN

Rys. Z3/8.3. Kąty nachylenia pochyłydi prętów podporowych

Z3/8.2. Analiza kinematyczna płaskiego układu tarcz sztywnych

Rysunek Z2/12.2 przedstawia płaski układ tarcz sztywnych. Składa się on z tizecli tarcz sztywnych, które mają dziewięć stopni swobody. Dziewięć prętów podporowych odbiera razem także dziewięć stopni swobody. Został więc spełniony warunek konieczny geometrycznej niezmienności (8.4). Tarcza sztywna numer III jest połączona z tarczą podporową trzema prętami podporowymi numer 7, 8 i 9. Kierunki tych prętów nie przecinają się w jednym punkcie. Został więc spełniony warunek dostateczny geometrycznej niezmienności. Tarcz sztywna numer III może być więc tarczą podporową dla pozostałych dwóch tarcz. Tarcze sztywne numer I i II twoizą układ trójpizegubowy. Przegub fikcyjny A tworzą pięty podporowe numer 1 i 2. przegub fikcyjny B pręty podporowe 3 i 4 a przegub fikcyjny C pięty podporowe numer 5 i 6. Wszystkie te przeguby nie leżą na jednej linii. Został więc spełniony warunek dostateczny geometrycznej niezmienności. Ponieważ zarówno układ trój przegubowy oraz tarcza sztywna numer III spełnia warunki dostateczne geometrycznej niezmienności, możemy więc ostatecznie stwierdzić, że płaski układ tarcz sztywnych jest układem geometrycznie niezmieimym i statycznie wyznaczalnym.

Z3/8.3. Analiza statyczna płaskiego układu tarcz sztywnych

Sześć prętów podporowych to pręty pochyłe. Rysunek Z3/8.3 pizedstawia kąty nachylenia tych pochyłych prętów podporowych Zgodnie z tym rysunkiem wartości sinusa i kosinusa poszczególnych kątów wynoszą

(Z3/8.1)

(213/8.2)

sin<«)= ,    \'^S    =0,8321 .

v 1.5*+ 1,0*

cosl«)=—    ? = 0,5547 .

V 1,5*+1,0²

Janusz Dębiński Siły przekrojowe ir układach statycznie wyznaczalnych