9698

świadczenia (wówczas umowa wygasa miedzy wierzycielem a dłużnikami) to rodzi to roszczenie regresowe, czyli ten jeden do zapłacił (za wszystkich) ma roszczenie do pozostałych o zapłatę. Stosunki .fridgstroDJK dŁieksię iia:

a)    dadzą się podzielić na szereg umów dwustronnych (stosunków prawnych dwustronnych)

b)    tego podziału dokonać się nie da

Stosunki wielostronne będą powstawały na tle weksla handlowego, czeku, przekazu, a także umów-oświadczeń na rzecz osób trzecich (art.393k.c.)

Zakres treści stosunku cywilnoprawnego:

Treścią stosunku są tylko prawa i obowiązki zawarte w dyspozycji prawnej. Treścią jest jakiekolwiek zachowanie się stron stosunku. Treść uprawnień musi być zawsze odniesiona do czegoś i właśnie to coś, dla czego ja wchodzę w ten stosunek to jest przedmiot stos. cywilnoprawnego np. ruchomości, nieruchomości, papiery wartościowe.

Stosunki powstają, zmieniają się i ustają. Przyczyną prawna powstania stos. cywilnoprawnego jest zdarzenie prawne - zjawisko o charakterze obiektywnym i jednorazowym, jest możliwe do weryfikacji przez innych, przykłady zdarzeń prawnych:wystąpienie szkody, urodzenie dziecka, osiągniecie kolejnej grupy wiekowej.

Stany psychiczne - nigdy nie są przyczyna zajścia stosunku cywilnoprawnego, one mogą tylko wpływać na ocenę stosunku i mogą wpływać na skutki, które dany stosunek może wywołać.

W prawie handlowym decydującą role odgrywa dobra i zła wiara. W naszym porządku prawnym nie ma definicji tych pojęć, art.7k.c. „jeżeli przepis uzależnia skutki czynności prawnych od dobrej i zlej wiary to domniemywa się , ze osoba jest w dobrej wierze. Definicja dobrej i zlej wiary u nas jest wynikiem orzeczeń sądu najwyższego w tym zakresie. W dobrej wierze jest ten kto mniema ze dane prawo lub stosunek prawny istnieje. Nawet gdyby jego mniemanie było błędne to w takich okolicznościach błędność tę należy uznać za usprawiedliwioną. Nie można się tylko powoływać przy oskarżeniach na dobrą i złą wiarę, bo wtedy każdy by twierdził, że był w dobrej wierze. W związku z tym ustawodawca ogranicza możliwość powoływania się na dobrą wiarę. Dobra wiara chroni kogoś przed odpowiedzialnością, gdy jest wyraźnie określona w przepisie prawa. Problematyka prawa podmiotow ego

Jest to przyznana przez normę prawną na rzecz podmiotu stosunku prawnego sfera możności postępowania, ale w sposób w tej normie zakreślony (a więc nie w jakikolwiek sposób). W polskim prawie istnieje zasada : co nie jest zakazane jest dozwolone, a więc sfera mojego postępowania jest szersza niż to wynika z norm, przepisów prawa, tego mi nie wolno, czego przepis wyraźnie mi zabrania.

Co to znaczy sfera możności postępów ania? Art 140k.c. reguluje treść prawa własności, mówi, że „właściciel może zrzec się korzystania”. Jeżeli ja mam prawo do czegoś to inni mają obowiązki, obowiązków tych w żaden sposób nie mogą naruszyć.

Prawo podmiotowe -jeżeli to jest przyznana przez prawo sfera możności postępowania to tylko i wyłącznie ode mnie zależy czy ja clicę z tego prawa korzystać.

Podział prawa podmiotowego:

1.

prawa bczw zględnie obow ią/ującc są to obowiązki nieokreślonej bliżej liczby osób do biernego zachowania się, są zobowiązani do zaniechania jakichkolwiek działań, które mogłyby naruszyć moje prawo podmiotowe np. prawo własności, prawa osobiste

praw a w zględnie obow iązujące - są skuteczne przeciwko oznaczonej osobie, muszą być precyzyjnie określone, obowiązek zarówno biernego jak i czynnego zachowanie się.

2.

prawa majątków c - to nie tylko prawo zawierające bezpośrednio interes ekonomiczny, ale także jeżeli zawiera go w sposób pośredni

praw a niemajątkow e - gdy jest działanie w sposób bezinteresowny.

Nabycie praw a podmiotow ego następuje albo równocześnie z powstaniem tego prawa poprzednio nie istniejącego, albo w wyniku przejścia tego prawa z jednej osoby na drugą np. dopóki nie zawrę z kimś umowy najmu to nie istnieje żadne prawo podmiotowe, albo np. przeniesienie prawa własności. Nabycie prawa podmiotowego można podzielić na :

2