100008

odprowadzenie wód podziemnych. Spękania wtórne są więc odrębnym problemem wymagającym dalszej analizy.

Miarą spękań może być wskaźnik RQD>który określa rozstaw (gęstość) spękań na podstawie uzyskiwanego rdzenia z otworów wiertniczych (rys. 2.10). Jest to wielkość wynikająca z procentowego stosunku długości rdzeni uzyskiwanych jako monolity dłuższe niż 10 cm do całkowitej długości otworu, czyli:

fi

IM

RQD=-&j-100%    (2.1)

gdzie: /• - uzyskiwany rdzeń dłuższy niż 10 cm, n - liczba rdzeni, l-długość otworu wiertniczego.

Ocenia się, że jeśli RQD wynosi:

•    90-100% to jakość skały jest bardzo dobra,

•75-90%-skaładobra,

•    50-75% - średnia,

•25-50%-zła.

•    0-25% - bardzo zła.

r - - i
r 7		JAZ. A	/ Mn y \			7\
	f*				kl

Rys. 2.10. Ocena długości rdzeni w RQ£>. I-długość otworu wiertniczego, /, - długość rdzeni powyżej 10 cm (/ - 1 - n)

Tego typu ocena nie daje jedjiak pełnego obrazu iueciąglości masywu, ponieważ nie ma w niej odniesienia do pozostałej części rdzenia wydobytego z otworu. Nie wiadomo też co było przyczyną jego rozkruszania, pierwotne czy wtórne spękania i w jakim stopniu jest on rozkmszony, czy są to nadal okruchy skalne czy też ziarna ośrodka całkowicie rozdrobnionego. Decyduje to o wielu właściwościach geotechnicznych górotworu.