100115

elementu stabilizowanego w miejscu przegubu plastycznego. Gdy element stabilizowany ma stalą wysokość h, można przyjąć Nf,Ed"Msd/h.

Projektując tężnik, oprócz wykonania obliczeń sprawdzających ze względu na imperfekcję według pkt 5.3.3 [51] należy dodatkowo wykazać, że ma on nośność wystarczającą do przeniesienia lokalnych sil Q_m, wynikających z oddziaływania elementów stabilizowanych w miejscu przegubów plastycznych, o wartości:

gd/jc: Nf.kj -jak wcześniej,

dm - jak we wzorze (8.2).

W przypadku kombinacji z obciążeniami zewnętrznymi postępuje się zgodnie z pkt 5.3.3(5) normy [51].

Stężenia przeciwskrętne i boczne są niezbędne również w sąsiedztwie przegubów. Rozmieszczenie wszystkich stężeń oraz odległości między nimi powinny być dobierane tak, aby ograniczone nimi segmenty elementów konstrukcji były niewrażliwe na wyboczenie lub zwichrzenie.

W przypadku segmentów dwuteowych o stałym przekroju oraz h/tf< 408, obciążonych liniowo zmiennym momentem i ewentualnie niezbyt dużą ściskającą silą podłużną, graniczną długość segmentu można ustalać według wzoru:

Informacje dotyczące innych przypadków podaje załącznik BB.3 normy [51]. Zamieszczone tam procedury odnoszą się do elementów konstrukcji ramowych wykonywanych z dwuteowników walcowanych lub ich odpowiedników spawanych. Mogą to być elementy o pasach równoległych lub o pasach zbieżnych (ograniczenie: zmienna może być wysokość