Podsumowując, obrót handlowy może przybrać postać:
1. Obrotu powszechnego
2. Obrotu gospodarczego (profesjonalnego):
a. pomiędzy przedsiębiorcami ( zwany obrotem gospodarczym sensu stricto, oznaczany pod wpływem praktyki amerykańskiej jako „B2B")
b. pomiędzy przedsiębiorcą i konsumentem ( zwany obrotem konsumenckim. „B2C”)
2. Geneza i rozwój prawa handlowego
Przyjmijmy na razie, dość ogólnie, że prawo handlowe to zbiór takich norm prawnych, które regulują stosunki prawne powstające pomiędzy uczestnikami obrotu handlowego. Niemożliwym jest jednoznaczne określenie początków- tak rozumianego prawa handlowego, ponieważ normy prawa - zwłaszcza, jeśli chodzi o prawo prywatne - wytwarzają się na podłożu norm zwyczajowych. Dlatego początków prawa handlowego należy doszukiwać się w zwyczajach rozwijających się na tle wymiany dóbr między różnymi plemionami i narodami. Każdy taki zwyczaj dzięki stałemu i powszechnemu stosowaniu stawał się z biegiem czasu normą zwyczajową, uznawaną za obowiązującą. Z chwilą utrwalenia jej na piśmie i nadaniu jej mocy obowiązującej przez władzę państwową, norma zwyczajowa stawała się normą prawną. W ten sposób jeszcze w starożytności wytworzyły się niektóre, do dziś jeszcze istniejące instytucje prawa handlowego, np. umowa zamiany, komisu, pośrednictwa, wymiany.
Tego rodzaju normy prawne (mające na celu regulowanie stosunków rozw ijających się na podłożu obrotu handlowego) znajdujemy po raz pierwszy w tzw. kodeksie Hamurabiego. Mniej lub bardziej kompletne normy prawa handlowego znajdujemy u Fenican. Greków i Rzymian. Grecy dzięki doskonałemu położeniu geograficznemu rozwinęli swój handel zagraniczny w bardzo wysokim stopniu, posiadali m.in. przepisy regulujące dość szczegółowo bankowość oraz handel morski. Przepisy te następnie zostały częściowo przejęte przez Rzymian, którzy w stworzonym przez siebie systemie prawnym (prawie rzymskim), a jeszcze bardziej w ius gentium (prawie stosowanym w stosunkach obywateli Rzymu z cudzoziemcami), stworzyli cały szereg instytucji prawa handlowego.
Średniowiecze to kolejny rozwój prawa zwyczajowego w stosunkach handlowych. Prawo to rozwijało się na podłożu wzrostu działalności kupieckiej w miastach średniowiecznych. Dla regulacji tych stosunków nie wystarczało już prawo rzymskie, prawo