116584

Stosuje się środki ochraniające przed utlenianiem, lut może być w postaci drutu, prętów lub rurek.

Wytizymalość połączenia R*= 18^85 kPa

-    twarde - mosiężne, miedziane lub aluminiowe. Elementy rozgrzewa się powyżej 500*C. Dla ochrony przed utlenianiem stosuje się boraks, kwas bomy.

Wytrzymałość połączenia R*=30(H500 kPa

-    szlachetne - stosuje się w celach jubilerskich, lut to stop srebra z miedzią i cynkiem

-    niskotopliwe - stosowane w elektronice. Lutowanie przebiega w temperaturze poniżej 100*C. Lut ze stopu ołowiu, cyny, kadmu i bizmutu topliwy od 60+100’C.

Klejenie - polega na nałożeniu cienkiej warstwy kleju na uprzednio przygotowaną i oczyszczoną powierzchnię. Warstwa kleju powinna być jak najcieńsza ale ciągła. Następnie klejone elementy należy złożyć ze sobą i ścisnąć przez cały czas utwardzania kleju. Klej powinien być odpowiednio dobrany do klejonego materiału. Łączenie powinno być tak wykonane aby działające siły były do niego styczne.

Klasyfikacja klejów:

-    sztywne lub podatne

-    termoutwardzalne lub termoplastyczne (miękną wraz ze wzrostem temperatury)

-    elastomerowe

-    anaerobowe (beztlenowe)

Zalety:

-    możliwość łączenia różnych materiałów

-    możliwość łączenia elementów bardzo cienkich a także o dużej różnicy grubości

-    mały ciężar połączenia

-    zbędność oprzyrządow-ania

-    zachowanie estetycznego wyglądu

-    równomierny rozkład naprężeń bez osłabienia łączonych elementów

-    szczelność

-    izolacja elektryczna

-    odporność na korozje

Wady:

-    piacocliłoiuie przygotowanie powierzclmi

-    spadek wytrzymałości w skutek działania ciepła, światła i czasu

-    skloimość do rozwarstwiania przy brzegach cienkich elementów

-    WTaźliw^rość na różną rozszerzalność cieplną łączonych elementów'

Nitowanie - polega na łączeniu elementów łącznikami zwanymi nilami. Nit w^rprowadza się przez otwory wykonane w łączonych elementach a następnie jest zamykany (zakuwany) na zinrno lub na gorąco.

Połączenia rozłączne:

Śrubowe - połączenia wykonane przy użyciu łączników' gwintowanych w postaci wkr ętów lub śrub i nakrętek Stosowane są dodatkowa podkładki które mogą pełnić funkcje ocliroiuie lub zapobiegające odkręcaniu.

Gwintowe - elementy łączone posiadają gwint wewnętrzny i zewnętrzny umożliwiający ich skręcenie z sobą.

Przykłady gwintów:

-    metryczny zwykły - w oznaczeniu podaje się średnice zewnętrzną śruby w mm np. M10

-    rurowy walcowy - w oznaczeniu podaje się średnice wewnętrzną rury w calach np. Gl/2"

-    trapezowy symetryczny - w oznaczeniu podaje się średnica zewnętrzna śniby x skok w mm np.Tr24x5

Skok gwintu to przesuruęcie poosiowe punktu wędrującego po linii gwintu po wykonaniu jednego obr otu.

Kształtowe połączenie elementów przez odpowiednie ukształtowarue elementów łączonych lub/i elementów dodatkowych.

•Połączerue klinowe - połączerue za pomocą klinu o pochyleniu wzdłużnym jednej ze stron wbijany w połączenie Wyróżrua się dwa typy połączeń klinowych: