100605

Rewolucyjny klimat lat 70 dal się poznać przez list opublikowany przez dziennikarzy PRL List 34 dal wyr az niezadowolenia z działań rządu w Polsce i domagano się w nim zmian tak w polityce społecznej jak i medialnej. Podpisali się pod nim m in.: Antoni Słonimski, Paweł Jasienica, Stanisław Mackiewicz, Stefan Kisielewski, Melchior Wańkowski. Autorów listu szybko posądzono o współpracę z RWE i zagranicznym wywiadem. List nie miał jakiegokolwiek znaczenia materialnego i politycznego ale pokazał zmieniającą się świadomość Polaków i rosnący w społeczeństwie bunt.

TELEWIZJA! - od marca 1968

W marcu 1968 roku do propagandy włączono telewizję czyruąc z mej główne oręże walki. Telewizja nie poruszała jednak problemów strajku w 1968 roku. Prowadzono jednak politykę antysyjomstyczną. Do walki propagandowej rzucono prasę, telewizję i radio. Programy kierowano do wszystkich grup społecznych. Skupiono się na wyeliminowaniu wroga Kampania antysyjoiustyczna i antykapitalistyczna miała na celu odwrócenie uwagi od pogarszającej się sytuacji ekonomicznej w kraju.

Szybko zaczęto przeprowadzać czystki w urzędach medialnych m in.: w Komitecie do Spraw Radia i Telewizji. Zmieniono redaktorów naczelnych, dyrektorów i zespól programów)'. W samej telewizji wymieniono tylko szefa ośrodka w Szczecinie oraz redaktora naczelnego programów naukowych Zespołu Programu Telewizyjnego. Witold Malcużyński ze względu na agresję w Czechosłowacji przestał prowadzić magazyn informacyjny „Monitor”

W czasie strajków w 1970 roku wprowadzono powszecluią blokadę informacyjną. Zamknięto połączenia telefoniczne oraz granice miast. Przedsięwzięcia te miały na celu nie dopuścić do rozpowszechniania informacji o wypadkach. O strajkach informowały tylko media w Trójmieście i Szczecinie, przechodząc jednak wcześniej przez cenzurę Strajkujących przedstawiano w bandyckim świetle, a strajk jako akt wandalizmu. Dziennikiem telewizyjnym ręcznie sterowało biuro prasowe. Wzorcem informacyjnym były natomiast depesze PAP. Wypadki grudniowe doprowadziły szybko do zmiany I Sekretarza Partii. Gomułkę zastąpił Edward Gierek który zalecił mediom nie wi acanie do wydarzeń z grudnia 1970 roku.

Lata 60 i 70 to rozwój nowego medium czyli telewizji. Pierwszy program nadawano od 1955 roku i trwał około 3 godzin. Rok później powołano Warszawski Ośrodek Telewizyjny. W 1958 roku pojawił się Dziennik. Na początku lat 60 liczba abonentów telewizyjnych wynosiła już ponad 400 tysięcy osób. W 1970 roku ich liczba wynosiła już 3,8 miliona osób. Zasięg telewizyjny cały czas się poszerzał. Ustabilizowała się za to liczba abonentów radiowych.