103044

radziecką klauzul traktatu ryskiego, stąd głównym celem była realizacja, zapowiedzianego tamże, układa handlowego.

Wzrost znaczenia ZSRR w Europie, proces włączania ZSRR do organizmu gospodarczego Europy (nie mógł odbywać się bez udziału Polski).

Konwencja kolejowa - dot tranzytu kolejowego przez terytorium RP, jako rezultat wzmożonej wymiany handlowej Europa- ZSRR, dodatkowo obawa przed skierowanie intratnego tranzytu przez Bałtyk i kraje nadbałtyckie, co w obliczu problemów fiskalnych państwa nie było pożądane. Problemy dotyczące klauzuli arbitrażowej, w konsekwencji: sąd polubowny.

Konwencja konsularna - jako potrzeba zbudowania w ZSRR sprawnej sieci polskich placówek konsularnych. 18 VII 1924: podpisanie.

W/w konwencję miały przybliżyć szansę na podpisanie traktani handlowego. Trudności: ZSRR podpisywał kolejne umowy handlowe z Włochami, Szwecją i WBR oraz niezweryfikowana informacja o „umowie” między ZSRR a Niemcami o niezawieranie umów handlowych z Polską, póki same nie zawrą między sobą.

Misja Darowskiego zakończyła się niepowodzeniem, m.in. wskutek odstępstw od literalnej wykładni postanowień tr. ryskiego.

Polityka zagraniczna rządu Władysława Grabskiego (str. 244-255)

Od 19 XII 1923. P.O w MSZ został dyr. departamentu tamże Karol Bertoni. Na Wyspach zwycięstwo laburzystów (byli rewizjonistami traktatu wersalskiego) spowodowało zwrot w polskiej polityce zagranicznej na Londyn; przy okazji korzystano z pomocy specjalistów takich jak Young, który nie tylko sugerował zatrudnienie angielskich specjalistów z administracji, ale też wysuwał żądania wobec rządu. W I 1924 tekę w MSZ objął Maurycy lir. Zamoyski, wcześniej poseł w Paryżu. Lutowe expose było bardzo ogólnikowe. doL Potrzeby ożywienia stos. Polsko-czechosłowackich; kwestii Kłajpedy czy nadchodzącej konferencji pa listwa bałtyckich. Grabski usiłował wzmocnić polską dyplomację poprzez podniesienie polskich przedstawicielstw do rangi ambasad w najważniejszych państwach, udało się w Paryżu, jednakże WBR oraz Włochy odmówiły.

Konferencja państwa bałtyckich ożywiła nieco stosunki między państwami regionu, ale polskie posmlaty nie zostały przegłosowane, nie udało się skorelować wspólnie polityki zagranicznej, nadając jej formę związku, wzmacniając polskie aspiracje jako lidera regionalnego.

1926-1932 August Zaleski

-    Podstawa polskiej polityki wobec Zachodu - Traktat Werslaski, podstawa wobec wschodu - ryski => zakłóciły to porozumienia lokarneńskie, sytuację pogorszyło też odnowienie porozumienia rosyjsko - niemieckiego-^ traktat o nieagresji z 1926 roku.

-    Zaleski ministrem - 26.06.192 => nie był zwolennikiem spektakularnych pociągnięć w polityce zagranicznej, dyplomacja jako doraźna gra, polegająca na krótkich pociągnięciach.

Wiceminister - Roman Knołl,

-    Anglia pozytywnie zareagowała na przewrót majowy, widziała w tym szansę na stabilizację stosunków politycznych w kraju i częściowe osłabienie filofrancuskiej orientacji, którą Londyn postrzegał raczej bez entuzjazmu

-    Po Locamo wojska francuskie wycofały się z Nadrenii, Polacy patrzyli na to niechętnie.

Polska chciała ułożyć stosunki na wschodzie, z ZSRR i Litwą, podobnie było z Rumunią, zaniechano jednak kwestię Czechosłowacji, nazywanej przez Piłsudskiego „krajem niczyim”. => Piłsudski