103286

W praktyce należy sklasyfikować wszystkie czynniki mające wpływ na bieżącą i przyszłą pozycję organizacji. Istnieją dwa kryteria klasyfikacji: zewnętrzne w stosunku do organizacji i mające cliarakter uwarunkowań wewnętrznych oraz wywierające wpływ negatywny lub pozytywny na organizację. Ze skrzyżowania tych dwócli podziałów powstają 4 kategorie SWOT.

Przeprowadzając analizę trzeba dokonać diagnozy - określić silne i słabe strony firmy oraz prognozy - opisać szanse i zagrożenia. MOCNE STRONY (czynniki wewnętrzne pozytywne) - atuty to walory organizacji, które w sposób pozytywny wyróżniają ją w otoczeniu i spośród konkurencji. SŁABE STRONY organizacji (wewnętrzne negatywne) - są konsekwencją ograniczeń zasobowi niedostatecznych kwalifikacji. Każda organizacja posiada aspekty funkcjonowania, które ograniczają jej sprawność, ale szybkie i obiektywne rozpoznanie oraz zdefiniowanie może łatwo ograniczyć ich negatywny wpływ. SZANSE (zewnętrzne pozytywne) - to zjawiska i tendencje w otoczeniu, które odpowiednio wykorzystane staną się impulsem do rozwoju oraz osłabią zagrożenia. ZAGROŻENIA (zewnętrzne negatywne) - to wszystkie czynniki zewnętrzne, które postrzegamy jako bariery dla rozwoju firmy, utrudnienia, dodatkowe koszty działania. W efekcie analizy otrzymujemy cztery listy : silnych stron organizacji (które należy wzmacniać), słabycli stron (które trzeba niwelować), szans (które należy wykorzystywać), oraz zagrożeń (których należy unikać). Kolejnym krokiem jest sporządzenie syntezy, która wytycza strategiczne cele organizacji. Dokonuje się jej sumując ilość szans i zagrożeń oraz mocnych i słabych stron. Na tej podstawie można określić zakres możliwycli, dopuszczalnych i wykonalnych strategii.

Metody selekcji rynków zagranicznychW celu selekcji rynków najczęściej wykorzystuje się metody analityczne oraz analizy portfelowe. Metody analityczne polegają na wyborze wskaźników charakteryzujących porównywane kraje, ustaleniu wartości granicznych tych wskaźników oraz wyeliminowaniu mniej atrakcyjnych krajów z dalszej analizy.

Procedura metody analitycznej obejmuje kilka etapów: 1) ustalenie listy kryteriów wyboru rynków zagranicznych oraz dokonanie ich hierarchizacji za pomocą wag odzwierciedlających znaczenie tych kryteriów dla ewentualnej ekspansji;2) określenie punktowej skali ocen poszczególnych kryteriów;3) dokonanie oceny poszczególnych krajów; ocena ta jest oceną punktową, a następnie - na podstawie określonych wag przypisanych kryteriom - oceną ważoną;4) zestawienie rynków zagranicznych według malejącej sumy uzyskanych punktów i wybór rynków o największej atrakcyjności mierzonej liczbą punktów.Przy ustalaniu kryteriów wyboru rynku zagranicznego bierze się pod uwagę następujące parametry: wielkość rynku, dotychczasowe tempo wzrostu lynku, rentowność działań, intensywność konkurencji, warunki rozwoju, wpływ sezonowości i cykliczności, wymagania techniczne i kapitałowe, cechy otoczenia społecznego i politycznego itp.

Czynniki atrakcyjności można też grupować inaczej, np. w sześć kategorii: 1) rynkowe,2) konkurencyjne,3) finansowe,4) ekonomicznej) technologicznej) socjopolityczne.Do czynników rynkowych należą: wielkość rynku, wielkość kluczowych segmentów, tempo wzrostu, zróżnicowanie rynku, elastyczność, cykliczność, sezonowość.Struktura podmiotowa rynku (sektora) jest oceniana przez: rodzaje konkurentów, stopień koncentracji konkurentów, wejścia i wyjścia, zmiany udziałów w rynku, substytucję, stopień i typy integracji.Czynniki ekonomiczne i finansowe stanowią: zyskowność, efekty skali, bariery wejścia i wyjścia, wykorzystanie zdolności produkcyjnej.Wśród czynników tecłmologicznych brane są pod uwagę: kompleksowość rozwiązania technologicznego, zróżnicowanie technologii, patenty i prawa autorskie, wymagane technologie, proces produkcji.Natomiast czynniki socj opoli tyczne są następujące: postawy społeczne i trendy w tym zakresie, regulacje prawne, wpływy grup nacisku i czynników rządowych, wpływ związków zawodowych i organizacji społecznych.

Macierz BCGjako przykład analizy portfelowej