wpływ była wystawiona jednostka. Ponadto jest to struktura tymczasowa -dzisiejsze nawyki mogą zmienić się w wyniku jutrzejszych doświadczeń. Dallard i Miller konsekwentnie kładą nacisk na fakt, że zachowanie człowieka możemy zrozumieć tylko wtedy, gdy w pełni uwzględnimy kontekst kulturowy, w którym to zachowanie występuje. Psychologia uczenia się pozwala nam zrozumieć zasady uczenia się, natomiast antropolog społeczny dostarcza nam wiedzy o warunkach uczenia się. Oba rodzaje Informacji są równie ważne dla zrozumienia rozwoju człowieka (przykład z laboratorium - żaden psycholog nie odważyłby się przewidywać zachowań szczura nie wiedząc, w którym ramieniu labiryntu T podawana jest nagroda czy stosowany wstrząs).
W procesie rozwoju u typowej jednostki kształtuje się duża liczba popędów wtórnych, których funkcją jest pobudzanie zachowania. Te wyuczone popędy są nabywane na podstawie popędów pierwotnych, stanowią ich przekształcenie i służą jako fasada, za którą ukryte są funkcje podstawowych popędów wrodzonych. W typowym nowoczesnym społeczeństwie stymulujące działanie popędów wtórnych zastępuje w dużej mierze funkcje stymulacji dostarczanej początkowo przez popędy pierwotne. Popędy nabyte, takie jak lęk, wstyd i pragnienie akceptacji, motywują większość naszych działań, dlatego obserwacja dobrze wychowanej osoby dorosłej, nie ukaże w sposób oczywisty doniosłego znaczenia popędów pierwotnych. Jedynie w procesie rozwoju lub kryzysu (gdy zawodzą kulturowe sposoby przystosowania) działanie popędów jest widoczne. Większość wzmocnień w życiu człowieka stanowią nie nagrody pierwotne, lecz zdarzenia początkowo obojętne, które uzyskały zdolność nagradzania dzięki, temu, że regularnie towarzyszyły im wzmocnienia pierwotne.