103775

Przedstaw problematykę nazewnictwa nauki o religiach

Gdy rodziło się religioznawstwo przyjęło się nazywać je historią porównawczą religii. lub po prostu historią religii

W Niemczech pierwotnie występowało RELIGIONSGESCHICHTE, a potem RELIGIONSWISENSCHAFT. /ludzie - piszę fonetycznie, to przecz ustny egzamin, nie?? Nie musicie wiedzieć jak się poprawnie pisze;) / {fonetycznie byłoby - religionsgesziśte i religionswisenszaft -A.H.)

W Angli funkcjonuje po prostu HISTORY OF RELIGIONS, chociaż tam często używa się niemieckiej nazwy, jako że w języku angielskim takie konstrukcje nie występują. Warto zwrócić uwagę, że Anglicy używają końcówki S co wskazuje na pluralis - mówimy o historii wielu religii. Anglii (podobnie jak we Francji i Niemczech) nie przyjął się natomiast termin Sience of religion. a to z tego względu, że zwrot Science jest używany tylko aby określić nauki ścisłe. Jeżeli zaś chodzi o przedmioty humanistyczne to funkcjonuje dla nich termin Arts. Mimo tych kłopotów Max Muller określił naukowy przedmiot o religiach właśnie terminem Science, opierając się na argumencie, że bada on religie empirycznie -poznając je za pomocą tekstów = filologicznie.

Również we Francji i we Włoszech używa się sformułowania Historia religij {należy zwrocie uwagę na staropolską odmianę, kiedyś mowilo się 'religij'. niektórzy wolą jej używać do dziś, dla pewności...-Ania Hoffmann). Jednak szkopuł w tym, że nazwa Historia religii nie oddaje w pełni zakresu badań prowadzonych w ramach naszej dyscypliny. Faktem jest że w początkowych dziejach religioznawstwa dominowały badania historyczne, stąd takowe nazewnictwo {eh,sentymenty..;J }.

Z kolei dziwna historia jest w Rosji, tam początkowo występowała nazwa ISTORIJA RELIGII I ATEIZMA lub wprost NAUCZNYJ ATEIZM, czyli naukowy ateizm. Dopiero później zaczęto wprowadzać termin RELIGIOWIEDINIJE.

Na rodzimych ziemiach - w Polsce początkowo podobnie jak w krajach Europy Zachodniej utożsamiano religioznawstwo z Historią Religii. Ponadto - zwłaszcza wśród XIX-wiecznych ludoznawców {ludożerców} i folklorystów (etnografów) rozpowszechniony był termin Wiaroznawstwo. W okresie międzywojennym obok „religioznawstwa’’ funkcjonował termin religionistyka, ukuty zapewne przez analogię do funkcjonującego terminu „orientalistyka”. W okresie Polski Ludowej posługiwano się określeniem religiologia, którą przeciwstawiano „empirycznemu” (w praktyce „laickiemu”-głownie marksistowskiemu) ‘religioznawstwu.