5282745738

94 Paulina Nogal

Analizując przedstawiony przypadek dla firmy A, w przypadku, gdy firma powstrzymuje się od działań promocyjnych, może stracić 200 lub w najlepszym wypadku nic. Natomiast podejmując działania promocyjne może zyskać 100 lub 300. Oczywistym wydaje się zatem, że lepiej jest podjąć działania promocyjne i dostać cokolwiek niż liczyć na szczęśliwy traf zachowania status quo.

Zakończenie

Strategia typu dylemat więźnia jest przykładem strategii, gdzie każdy z graczy musiał dokonać wyboru nie wiedząc do końca, jakiego wyboru dokona drugi z graczy. Tak więc, każdy musiał podjąć decyzję o swoim położeniu jedynie na postawie wydedukowanej motywacji drugiego gracza.

Istnieje szereg bardziej skomplikowanych strategii dostosowanych do skomplikowanych sytuacji życia codziennego, które wręcz wymuszają posiłkowanie się znacznie bardziej zaawansowanymi modelami. Nie wyklucza to jednak przyswojenia informacji o elementarnych założeniach racjonalności w odniesieniu do takiej sytuacją, jaką jest dylemat więźnia. Dylemat ten, choć wydaje się banalny, wcale nie musi taki być w rzeczywistości, bez względu na to, czy strony współpracują ze sobą raz czy nieskończoną ilość razy. Oczywiście sytuacja komplikuje się, gdy strony z góry wiedzą, że ich współpraca odbędzie się skończoną ilość razy, lub, co nawet gorsze, gdy tylko jedna strona o tym wie. Odwołując się jednak do treści rozwiniętych w artykule można wnioskować, że strony będą starały się unikać wzajemnego „zdradzania", ponieważ będą zabiegać o wzajemne zaufanie oraz wypracowanie dobrej reputacji. Należy się spodziewać, że bodźce do współpracy będą raczej wzmacniane, a „zdradzający" zostaną wyeliminowani z rynku na zasadzie nieefektywności rynku.

Literatura

1.    Assignments and Actwities of Topical Editors - Traditional Journals, Co-pernicus Publications, http://publications.copemicus.org/assign ments_and_activies_of_topical_editors_traditional_journals.pdf, dostęp dnia 23.04.2012.

2.    Bartkowiak R. (2008), Historia myśli ekonomicznej, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.

3.    Borucki W. (2001) Gry i strategie, w: Ignasiak E. (red.), Badania operacyjne, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.