I. O czym mówimy, gdy mówimy o dialogu kulturowym?
Należy pamiętać o podstawowym rozróżnieniu, że dialog to nie dyskurs!
Jeżeli wchodzę w dialog, to rozumiem lepiej samego siebie.
W procesie dialogowym zachodzi częściowa zmiana tożsamości uczestników, ale nie jej utrata.
Dyskurs ma charakter perswazyjny.
W dialogu napotykamy problem innego.
(i) inny we mnie
(ii) inny w mojej kulturze
(iii) inny, jako obca kultura
II. Dialog jest możliwy tylko między kulturami, które uznają dialog jako w artość!
Jak wiadomo, Rosińska uważa, że taki dialog jest możliwy i potrzebny. Jako kontr-opinię podaję cytat z Huntingtona.
HUNTINGTON : „Dostrzegam ogromną wartość kultury, ale dialog między kulturami jest raczej niemożliwy.,, /„Prawdopodobna jest za to wojna cywilizacyjna między cywilizacją i barbarzyństwem. ” (Europa i U.S.A. - cywilizacja ; reszta kultur -barbarzyństwo)
III. Po co jest i czemu służy dialog ?
(i) aby rozszerzać pole zauważałności
(ii) do samo-poznania
(iii) do rozpoznawania swojej postawy jako postawy (np. jako możliwej do zmiany)
KANT: „Postawienie siebie w sytuacji kogoś innego - to myślenie rozszerzone.”
ARYSTOTELES: „Przyjaciel potrzebny jest dlatego, bo dzięki przyjacielowi -ja mogę poznać samego siebie. ”