104935

•    Państwo faszystowskie miało być państwem totalnym (Mussolini), celem, a nie środkiem (Hitler) oznaczało to dążenie to takiej organizacji życia społecznego, by zakres działań państwa pokrywał się z aktywnością całego społeczeństwa

•    Struktura i organizacja władzy ukształtowana jest tak, by mógł nią posługiwać się wódz w realizacji celów ruchu faszystowskiego, wódz jest postacią charyzmatyczną, uosobieniem narodu i państwa

•    Aparatem państwowym staje się tu partia faszystowska, występuje monizm polityczny, ideowy, społeczny

•    Główną metodą działań aparatu państwowego jest terror, rozbudowany aparat policyjny

•    Państwo faszystowskie określa się jako terrorystyczną dyktaturę kapitału monopolistycznego, występującą w okresie zagrożenia państwa przez rewolucyjne nastroje mas ludowych i nieporadność rozwiązywania złożonych problemów społecznych przez ówczesne reżimy polityczne niestabilnej demokracji parlamentarnej. Jest to państwo totalitarne w konkretnych warunkach historycznych.

Współcześnie funkcjonują dwa rodzaje państw kap:

c)    Państwo liberalno - demokratyczne

•    jest organizacją polityczną społeczeństwa kapitalistycznego wysoko rozwniętego, które wprowadziło pewne minimum wolności dla jednostek i demokracji dla społeczeństwa

•    występuje głownie w krajach Europy Zachodniej i Ameryki Północnej

•    społeczeństwo w tym typie państwa określa się jako społeczeństwo obywatelskie (Aron) czy otwarte (Karl Popper) jest ono zarazem społeczeństwem masowej kultury i masowej konsumpcji

•    demokratyczna infrastruktura ustrojowa i obywatelska oparta jest na idei wolności, państwa prawa, pluralizmu politycznego, stanowionych prawach i zabezpieczonych swobodach obywatelskich i granicach ingerowania \Madzy publicznej w sferę prywatną obywateli

•    stosunki społeczno-ekonomiczne cechuje wytwórczość oparta na nowoczesnych technologiach i nastawienie na ciągły wzrost gospodarczy

•    ma wykształcony stabilny system polityczny, rozbudowane mechanizmy rozstrzygania konfliktów społecznych oraz pobudzania obywateli do rozwijania wytwórczości dla zaspokajania potrzeb ludzkich

•    przybiera aktywną postawę w zakresie stymulowania postępu społecznego i wytwórczego, nadaje mu się różne określenia od państwa interweniującego przez państwo dobrobytu - troszczące się o sprawy ludzkie do państwa przemysłowego

•    doktryna państwa dobrobytu stwierdza, że państwo nie powinno być jedynie „nocnym stróżem", ale winno przejmować organizację życia gospodarczego i socjalnego i zmierzać do realizacji ideału sprawiedliwości społecznej. W zakresie jego działania leży między innymi: zapobieganie kryzysom ekonomicznym, czy rozbudowanie funkcji socjalnej, tworzenie programów ubezpieczeń społecznych.

Gunnard Myrdal - szw. Noblista,

John Kenneth Galbraith - amer. Uczony, który rozwinął także pojęcie państwa przemysłowego

•    stosunki polityczne w państwe I-d są złożone i wielowymiarowe, wartością nadrzędna jest stabilna demokracja polityczna, czyli zespól instytucji służących spełnianiu funkcji publicznych

•    pojawiające się konflikty siły społeczne starają się rozwiązywać na drodze legalnej, przede wszystkim na drodze reform

d)    Państwa trzeciego świata

•    Jest to grupa o swoistych cechach, państwa te powstały do niepodległości po rozpadzie kolonializmu po drugiej wojnie światowej

•    Cechy wspólne: wyzwolenie spod panowania kolonialnego, stosunkowo niski stopień rozwoju gospodarczego, słabą strukturę polityczną, zróżnicowaną strukturę społeczną

•    Wciąż wewnętrznie nieustabilizowane: walki o \Madzę, zamachy stanu, pucze, wewnętrzne konflikty, często wywołujące klęski nędzy i głodu

•    Konflikty często są wynikiem sztucznych granic powstałych wskutek dekolonizacji, nie biorących pod uwagę różnic etnicznych. Słabe jest poczucie więzi państwowej, silne węzi etnicznych.

•    Słabo rozwinięta gospodarka, oparte przeważnie na rolnictwie

•    Zróżnicowana struktura społeczno - ekonomiczna. W momencie niepodległości część z nich miała już wykształcone elementy układu kapitalistycznego, miały liczna klasę robotniczą, której przeciwstawiała się burżuazja (np. Indie, Indonezja) w innych występował układ feudalny czy nawet rodowo plemienny, gdzie szczególna rolę odgrywali wodzowie lokalni i szczepowi (kraje Czarnej Afryki)

•    Kraje bardziej uprzemysłowione (Indie, Egipt, Algieria) poczyniły znaczne kroki w rozwoju gospodarczym i społecznym w dągu ostatnich 50 lat, kraje wychodzące z układu rodowo plemiennego (Kenia, Kongo,

Mozambik) zaczęto uprzemysławiać, dawna struktura społeczna nie uległa jednak gwałtownym zmianom, modernizacja przebiega powoli

2