105308

25. Współpraca międzynarodowa w dziedzinie korzystania z obszarów morskich i ochrony środowiska morskiego.

Korzystanie z obszarów morskich ma w dużym stopniu charakter międzynarodowy dlatego też powstała potrzeba uregulowania wielu zagadnień związanych z żeglugą, rybołówstwem, i ochroną środowiska morskiego.

Zderzenia statków - rodzą trzy rodzaje problemów:

zapobiegania zderzeniom, regulowała to konwencja przyjęta w Londynie 1972 r. dzięki której ruch statków został uporządkowany co w efekcie zmniejszyło liczbę kolizji,

odpowiedzialności cywilnej, regulują je konwencje brukselskie z 1910 i 1952 r. odpowiedzialności karnej. Konwencja brukselska z 1952 r.

Za zderzenie lub inny wypadek na morzu pełnym pociąga za sobą odpowiedzialność kamą lub dyscyplinarną kapitana lub inną osobę załogi pod władzami sądowymi lub administracyjnymi państwa bandery lub którego jest dana osoba obywatelem.

Pomoc i ratownictwo - konwencja podpisana w Brukseli z 1910 r. ma ona zastosowanie tylko do statków handlowych i zobowiązuje ona kapitana z zachowaniem warunków bezpieczeństwa własnego statku do udzielenia pomocy każdej osobie nawet wrogiej którą znaleziono na morzu i która znajduje się w niebezpieczeństwie zaginięcia. Za pomoc istnieje nagroda która nie może przekroczyć wartości przedmiotów znalezionych.

Bezpieczeństwo życia na morzu - impuls do stworzenia takiej konwencji wywołało zatonięcie Titanica w 1912 r. Pierwszą konwencję przyjęto w Londynie w 1914 ale ze względu na wojnę nie weszła w życie, drugą podpisano w 1929 w Londynie, trzecia w 1948, a czwarta 1960 r.. obecnie obowiązuje konwencja z 1974 roku ze zmianami i zawiera postanowienia które konkretyzują wymagania bezpieczeństwa, jakie muszą spełniać statki handlowe państw stron konwencji.

Zapobieganie zanieczyszczeniu morza - zanieczyszczenia pochodzą z żeglugi, z eksploatacji dna morskiego, oraz z lądu a głównymi substancjami są ropa naftowa i jej pochodne. Równie poważnym jest zatapianie w morzu substancji radioaktywnych. W Londynie w 1954 r. podpisano konwencję o zapobieganiu zanieczyszczenia olejami, z poprawkami z 1962 r. Wprowadzała ona strefy w których istniał zakaz usuwania olejów i mieszanki oleistej ze statków. Obejmowały one 50 milowy pas licząc od wybrzeża, na niektórych 100 milowy, i na całych morzach śródlądowych. W 1969 r. Międzynarodowa Morska Organizacja Doradcza wprowadziła zmianę i zamiast stref wprowadziła generalne ograniczenia dotyczące usuwania olejów. Ważna jest też konwencja o zapobieganiu zanieczyszczenia morza przez zatapianie odpadów i innych substancji z 1972 r. oraz o zapobieganiu zanieczyszczenia morza przez statki z 1973 r.