2. powiązania występują między gniazdami i mają one charakter zmienny, bo każda komórka może się wiązać z każdą.
Wady:
1. dhigic i zmienne drogi transportu co utrudnia mechanizację i automatyzację,
2. szeregowy sposób przekazywania wyrobów (całymi partiami, a nie sztukami),
3. długie cykle produkcji.
4. występuje duży poziom zapasów produkcji w toku.
5. wymagana duża powierzchna produkcyjna,
6. trudne, pracochłonne planowanie i sterowanie produkcją,
7. wymagane są wysokie kwalifikacje pracowników - wysokie koszty pracy.
8. koszty produkcji są relatywnie wysokie.
Zalety:
1. elastyczność - możliwość wytwarzania szerokiego asortymentu wyrobów, łatwość zmiany asortymentu i skali działania.
2. odporność na zakłócana,
3. pewne przesłanki przanawiają za możliwością uzyskania wysokiej jakości produktów' (wyższe kwalifikacje pracowników, niewymuszony rytm pracy) (ale np. względy sanitarne skłaniają do linii produkcyjnej!.
4. lepsze warunki pracy - zmienność zadań, możliwość wykorzystania kwalifikacji, mniejsze i nie narzucone tempo racy.
5. łatwość zapewniana fachowego nadzoru.
6. relatywnie mniejsze nakłady inwestycyjne.
Linie produkcyjne:
1. zgrupowanie różnorodnych stanowisk rozmieszczanych liniowo.
2. każde stanowisko współpracuje tylko z dostawcą i odbiorcą.
3. powtarzanie się tych samych stanowisk.
4. brak nawrotów do poprzednich stanowisk (przepływ jednokierunkowy).
Zalety:
1. krótkie, stałe drogi transportu, które łatwo anechanizować i zautomatyzować,
2. równoległy sposób przekazywania przedmiotów.
3. krótki cykl produkcji.
4. niski poziom zapasów,
5. małe zapotrzebowanie na powierzchnię,
6. łatwe planowanie i sterowanie.
7. małe wymagania kwalifikacyjne - niskie płace.
8. koszty produkcji są relatywnie niskie.
Wady:
1. mała elastyczność - trudniej zmienić asortyment, zwiększyć produkcję,
2. mała odporność na zakłócenia.
3. straty czasu z powodu trudności z równomiernym rozdziałan obciąża),
4. złe warunki pracy z punktu widzenia pracownika (monotonia, wąski zakres zadań, brak możliwości awansu).
Przyszłościową formą organizacji produkcji są gniazda przedmiotowe łączące pozytywne cechy linii produkcyjnej (efektywność) z pozytywnymi cechami gniazd technologicznych (elastyczność). Takie połączaiie cech występuje w zautomatyzowanych gniazdach przedmiotowych określanych jako systemy wytwarzania (FMS).
KSZTAŁTOWANIE STRUKTURY PRODUKCYJNEJ ZAKŁADU.
W komórkach produkcyjnych wyższych stopni (działach, wydziałach, zakładach, przedsiębiorstwach) powiązania pomiędzy komórkami są bardziej złożone. Najczęściej stanowią pewną kombinację specjalizacji technologicznej i przedmiotowej określanej jako specjalizacja mieszana.
Przedsiębiorstwo jako całość stanowi najczęściej komórkę o specjalizacji przedmiotowej.
Zakład specjalizujący się w określonej fazie produkcyjnej (np. zakłady mechaniczne) mają specjalizację teclinologiczną.