105976

pozyskiwania zatrudnienia, traktując go jako okazję do usamodzielnienia się ich dziecka - częściowego „pozbycia się problemu”. W kontaktach z osobami prowadzącymi proces rekrutacji wyrażają często zniecierpliwienie i roszczeniowość, przy równoczesnym nie przejawianiu troski o dobro ich podopiecznego.

2.    Postawa odrzucenia - nadmierny dystans uczuciowy wobec dziecka, uczucie rozczarowania, zawodu i urazu. Opiekę nad dzieckiem, jako przekraczającą ich siły, chętnie przerzucają na kogoś innego. Kierują nim przy pomocy rozkazów i nakazów, domagając się bezwzględnego podporządkowania. W ocenie tych rodziców dziecko to utrudnia im życie, przynosi wstyd, hamuje drogę kariery zawodowej. Na taką postawę:

a.    Dzieci reagują depresją i agresją

b.    Rodzice albo nie włączają się w proces zatrudnienia albo narzucają własną koncepcję, bądź są przeciwni i izolują dziecko od społeczeństwa.

3.    Postawa nadmiernych wymagań - charakteiystyczna dla rodziców odrzucających fakt niepełnosprawności ich dziecka. Przejawia się ona zmuszaniem dziecka do wykonywania zaplanowanych czynności, ciągłym poprawianiem i korygowaniem tego co robi. Dążąc tym samym do osiągnięcia przez niego często wyższej sprawności, niż dana jest jego pełnosprawnym rówieśnikom. Nie przyznają mu żadnych praw do samodzielności i swobody działania. Dzieci te, nie mogąc sprostać oczekiwaniom swoich rodziców, tracą wiarę we własne siły. Często odmawiają wykonania najprostszych zadań - wolą w ten sposób uchronić się od porażki i sprawienia kolejnego zawodu rodzicom. Rodzice ci aktywnie włączają się w proces zatrudnieni, próbując narzucić swoją kierowniczą, dominującą w nim rolę. Oferty zatrudnienia rozpatrują często w kategoriach prestiżowych, ignorują fakt niepełnosprawności ich dziecka i ograniczeń wynikających z niego. W przypadku wszelkich prób uświadomienia im tego - posądzają innych o złą wolę oraz uprzedzenia.

4.    Postawa nadmiernego chronienia - charakterystyczny jest tutaj bezkiytyczny stosunek do dziecka, przesadna nadopiekuńczość oraz nadmienia pobłażliwość wobec niego. Rodzice ci przejawiają nieustanny lęk o pogorszenie stanu zdrowia dziecka -czemu podporządkowują wszelkie działania. Nadzorują kontakty społeczne, aby uchronić je od przykrych doznań. Swoją lękową postawę często zaszczepiają własnemu dziecku - przez co tworzy on nieadekwatny obraz świata. Rodzice ci gotowi są winę za niepowodzenia dziecka przerzucać na innych, tolerując jego niewłaściwe zachowania i kaprysy. Te dzieci są niesamodzielne, roszczeniowe, egoistyczne. Mają znaczne trudności z nawiązywaniem kontaktów społecznych. We wszelkim działaniu domagają się pomocy i taryfy ulgowej. Postawy wobec zatrudnienia ich dziecka:

a.    Silne zaangażowanie, przyjmowanie roli menadżera, stałego opiekuna, podejmującego wszelkie decyzje.

b.    Ukryte bądź jawne przeciwdziałanie zatrudnieniu, podyktowane obawą o negatywne skutki dla jego stanu zdrowia.