DSC00041 (2)

120

Rys. 129. Jednorzędowa przekładnia obiegowa

róćmy cały mechanizm, traktując go jako bryłę sztywną, wokół tralnej nj razy. W wyniku tego zabiegu wszystkie człony prj konają nj obrotów. Zapiszemy to w pierwszym wierszu tabeli my teraz, te w ten sposób jarzmo J wykonało już swoją okrei bę nj obrotów (dalej obracać nim nie ma potrzeby) natomiast

T a t

L-P		Liczba obrotow członu
		1	2	3
1	Obrót całego układu o nj	s	p	^nj	ł
2	Obrót koła 3 o (-nj) przy nieruchomym Jarzmie	-Oijji-Ml -f*- (-1) ^J z2 ^ZI		-Oj
3	Suma (l*2)	n,(n-§Ll	njn- ||;	0	/

tu z założenia nieruchome, wykonało wraz z całym mechanizmem, zero, nj obrotów. Aby rozbieżność tę usunąć, należy obrócić stępnym, drugim etapie) kołem 3 tak, by w sumie n^ = 0. Ocz tym przypadku obrócimy kołem 3 o (-nj) obrotów, ale już przy mym jarzmie. Konsekwencją tego będą obroty koła 2 oraz koła 1 określić, gdyż w tej fazie ruchu, przy nieruchomym jarzmie, m nienia z przekładnią zwykłą szeregową. Obroty te, obliczone we ności ng =    “i *    8⁴*¹® ⁿ3 ³ "“j*