106035

Diagnostyka tradycyjna versus diagnostyka behawioralna

dyskusja nad problemem „stan czy cecha" diagnostyka behawioralna

•    krytyka tradycyjnej diagnostyki (podejście korelacyjne + podmiotowe) za tradycjonalizm i konserwatyzm

■    przedmiotem diagnozy są specyficzne zach., które będą poddane modyfikacji terapeutycznej

•    funkcje opisowe i oceniające diagnozy są bardziej istotne niż odniesienie wyników do populacji porównawczej, czy funkcje predykcyjne

■    klasyczne narzędzia badania osobowości są w najlepszym razie testami przyczyn, a nie celów

tradycyjna diagnostyka

■    oparta na podejściu korelacyjnym była ukierunkowana na stwierdzenie różnic między ludźmi (Cronbach: PRI - badanie zakresu różnic między ludźmi, wariancji wspólnych i względnie trwałych parametrów ich charakteryzujących, podczas gdy psych, ogólna zajmowała się raczej ich tendencją centralną)

■    wybór dwóch strategii podczas podejmowania działań interwencyjnych: selekcji i modyfikacji: działalność selekcyjna określiła kształt narzędzi diagnostycznych - ale mała użyteczność; w strategii modyfikacji psycholog uzyskiwał odp. na pyt. niezadawane, nie otrzymywał odp. na pyt. zadane

■    zw. między diagnozą a terapią jest pośredni

■    odstępstwo czasowe między diagnozą a terapia: oddzielenie zbierania danych od ich wykorzystywania -» diagnoza sztuką dla sztuki