Kompetencje Naczelnik:) Państwa w latach 1918- 1922
- zgodnie z tzw. Małą Konstytucją, uchwalą sejmową z 20.02.1919 uchwaloną przez Sejm ustawodawczy Naczelnikiem Państwa został Józef Piłsudski
- należała do niego władza wykonawcza i realizacja uchwal Sejmu „w sprawach cywilnych i wojskowych^
- powoływanie, w porozumieniu z sejmem, rządu
- wraz z rządem byl odpowiedzialny przed sejmem
- wchodził w skład Rady Ochrony Państwa, specjalnego organu parlamentarno rządowego powołanego z powodu zagrożenia bolszewickiego
Naczelnik miał najwyższą władze cywilną i wojskową w państwie Byl Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich, jego urząd miał duże znaczenie w zakresie stosunków międzynarodowych Powoływał odpowiedzialnych przed sobą Prezydenta ministrów (premiera) oraz ministrów. Projekty ustawodawcze przedstawiane przez rząd wymagały podpisów właściwego ministra, Prezydenta ministrów oraz Naczelnika. Miały utrzymać swą moc obowiązującą pod warunkiem przedstawienia ich do zatwierdzenia na pierwszym posiedzeniu Sejmu Ustawodawczego.
Piłsudski zgodnie z treścią dekretu złożył 20 lutego 1919 władze na ręce Sejmu, ten jednak powierzył mu funkcję Naczelnika, określając i ograniczając jego kompetencje w Malej Konstytucji Naczelnik pozostał Naczelnym Wodzem, powoływał rząd za zgodą Sejmu i sprawował najwyższą władzę wykonawczą. Wchodził w skład Rady Obrony Państwa, powołanej w okresie zagrożenia państwowości przez agresję bolszewicką Piłsudski złożył swą władzę 14 grudnia 1922 na ręce wybranego przez Zgromadzenie Narodowe Prezydenta, Gabriela Narutowicza.