100

Unifikacja sluzb policyjni w IIRP (1918-1922)

4.2. Powstanie Policji Państwowej 24 lipca 1919 roku

Już na początku 1919 roku w kręgach władzy zrodziła się myśl jak najszybszego stworzenia jednolitej i ogólnopaństwowej służby policyjnej. Ówczesny minister spraw wewnętrznych, Stanisław Wojciechowski, 20 marca tego roku ogłosił w Sejmie, iż w najbliższym czasie zostanie wniesiony do Parlamentu projekt ustawy o zunifikowanej służbie bezpieczeństwa. Taki projekt przedstawiono posłom w Sejmie 16 maja 1919 roku.

I Nowa formacja policyjna przyjęła nazwę „Straż Bezpieczeństwa". Po burzliwej dyskusji poselskiej projekt trafi! do sejmowej komisji administracyjnej. Nic czekając na wyniki prac- sejmowych, MSW rozpoczęło politykę faktów dokonanych. Dnia 17 czerwca 1919 roku rozwiązano sztuczny twór organizacyjny, jakim była Komenda Głów na PK i Ml., i rozpoczęto tworzenie struktur Straży Bezpieczeństwa, mimo że stanowisko Sejmu w tej spraw ie nie było jeszcze znane.

Organizacja Straży opierała się przede wszystkim na jednostkach Policji Komunalnej, zostawiając na uboczu znajdującą się w agonii Milicję Ludową. Naczelna Inspekcja PK przekształciła się w Komendę Główną Straży Bezpieczeństwa, będącą organem nadrzędnym dla wszystkich organów połic>'jnych w Polsce. Terenowe organy Straży pow^rstały podobnie z przekształcenia jednostek PK. a jej komendanci stawali się przełożonymi w jednostkach Straży. W tym czasie projekt ustawy trafił ponownie pod obrady sejmowe.

B Ostatecznie 2-1 lipca 1919 roku uchwalono ustawę o Policji Państwowej (PP), a nie Straży Bezpieczeństwa jak było w projekcie.

Z chwilą wprowadzenia w życic ustawy z 24 lipca 1919 roku straciły moc obowiązującą dekrety o organizacji Milicji Ludowej z 5 grudnia 1918 roku i 7 lutego 1919 roku oraz dekret o organizacji Policji Komunalnej z 9 stycznia 1919 roku. Zgodnie z literą ustawy Policja Państwowa była państwową organizacją służby bezpieczeństwa, której głównym zadaniem była ochrona bezpieczeństwa, spokoju i porządku publicznego. Policja miata więc odgrywać w tej dziedzinie rolę organów wykonawczych władz państwowych (administracyjnych - starostów i wojewodów) i samorządowych. Ponadto w art. 13 ustawy stwierdzono, że urzędy prokuratorskie i władze sądowo mogły wydawać bezpośrednie zlecenia Policji, zgodnie z przepisami ustawy o postępowaniu karnym.

Komendant główny PP miał uprawnienia władcze w zakresie organizacji, administracji, zaopatrzenia, uzbrojenia oraz uzupełnienia i wyszkolenia Policji, nie miał natomiast {jak i inni przełożeni policyjni) żadnego wpływu na charakter zadań