106533

Ilość PI w błonie komórkowej jest ograniczona, a utrzymywanie się aktywności fosfo-lipazy C mogłoby doprowadzić do destrukcji błony, dlatego niewykorzystane w procesach regulacyjnych cząstki IP3 i DAG są zużywane do resyntezy PI. Te przemiany toczą się w zamkniętym obwodzie - cyklu inozytolofosfolipidowym IP3 przez defosforylację podlega konwersji do IP, a w końcu do wolnego inozytolu DAG jest przekształcony w kw. fosfatydowy, z którego powstaje cytydynodifosfo (CDP)-diacyloglicerol. Z połączenia CDP-diayloglicerolu i inozytolu resyntetyzowany jest fosfatydyloinozytol (PI) i cykl jest zamknięty.

IP3 (w przeciwieństwie do DAG) dyfunduje do cytoplazmy, gdzie łączy się m in z receptorami siateczki śródplazmatycznej regulującymi uwalnianie jonów wapnia. IP3 może być przeprowadzony do IP4 - czynnika zwiększającego napływ Ca2+ do komórki (podobne działanie do IP3). Ponadto mogą powstawać inne produkty, które wpływają na stan czynnościowy plazmolemmy. Najważniejszym efektem uwalniania aktywnych biologicznie pochodnych fosfatydyloinozytolu (PI) jest wzrost w cytoplażmie stężenia Ca2+, spełniających istotną rolę regulatorów różnych procesów fizjologicznych.

DAG - pozostaje w blorae komórkowej, a jego podstawowym działaniem jest aktywacja jednej z kinaz białek C. Kinaza ta przyczynia się do fosforylowania różnych białek w tym białek błonowych tworzących kanały jonowe Na tej drodze zwiększa się napływ jonów wapnia do komórki. Wpływa także modyfikująco na białka G, co może zmieniać istotnie transdukcję z różnych receptorów. Czasem aktywują pompę protonową, która usuwa z komórki nadmiar jonów wodorowych wprowadzając na ich miejsce jony sodowe tzw. pompa protonowa (wymiennik Na+/H+).